Να την ερωτευθείς
«Να την ερωτευτείς..!»
Υπάρχει ένα δημοφιλές ποίημα της Ισπανίδας ποιήτριας και συγγραφέως Μάρθας Ριβέρα Γαρίδο που λέγεται «δεν επιστρέφεις».
Σ’ αυτό η ποιήτρια υμνεί με εμφατικά αποφατικό τρόπο τη γυναίκα που διαβάζει, που αισθάνεται υπερβολικά ή γράφει, τη γυναίκα την πνευματώδη, την παθιασμένη, τη σίγουρη για τον εαυτό της, τη δυναμική, την επαναστάτρια.
Κι είναι ιδιότυπος αυτός ο ύμνος, καθώς η Μάρθα Ριβέρο αποτρέπει τον κάθε αρσενικό αναγνώστη της να ερωτευτεί μία τέτοια γυναίκα, γιατί κάθε μία τέτοια γυναίκα, έχει τόσο δυνατή επιρροή, που από τον έρωτα της «δεν επιστρέφεις» ποτέ.
Δεν ξέρω πόσοι το διάβασαν και το ενστερνίστηκαν τοις μετρητοίς, ή μήπως απλώς η Ισπανίδα ποιήτρια, ηθελημένα ή άθελα κατέγραψε το συνήθως συμβαίνον.
Από την εποχή που ο Τομ Λεφρόι απαρνήθηκε τη Τζέιν Ώστιν- αν τα όσα διαδραματίζονται στην κινηματογραφική απόδοση της ζωής της («Becoming Jane») είναι αλήθεια- επειδή στην ουσία φοβήθηκε τη ζωή δίπλα σε μία γυναίκα με πνεύμα ατίθασο και ανεξάρτητο μέχρι σήμερα, έχουν περάσει δύο και πλέον αιώνες.
Οι γυναίκες ψηφίζουν και ψηφίζονται, ξεχωρίζουν και ξεχωρίζονται, φοβίζουν και φοβούνται, αναγνωρίζουν και αναγνωρίζονται.
Αγαπούν, αλλά πολύ δύσκολα αγαπιούνται.
Γιατί οι θησαυροί που ψάχνει ο κάθε άντρας βρίσκονται εκεί που φοβάται να μπει, και τότε μόνο αγαπιούνται πολύ οι γυναίκες, όταν ο πόθος και το πάθος και ο έρωτας είναι μεγαλύτεροι από το φόβο αυτό.
Από αυτούς τους διαιωνιζόμενους στερεοτυπικούς συμπλεγματισμούς, τους μοιρασμένους με σκηνοθετική ακρίβεια ρόλους.
Και τότε, όταν ο φόβος νικιέται, κυριαρχεί μόνο η αγάπη .
Κι έρχομαι εγώ, μια ταπεινότητα, που γράφω και διαβάζω και αντιποιούμαι την ποίηση και «ακυρώνω» την ποιήτρια και σε προτρέπω εσένα, αρσενικέ αναγνώστη, όποιος κι αν είσαι, γυναίκα που γελά ή κλαίει στον έρωτα, που ξέρει να μετουσιώνει το κορμί σε πνεύμα, που αγαπά την ποίηση, γυναίκα πνευματώδη, πλανεύτρα, τρελή και παλαβή, να την ερωτευτείς.
Κι ας μην επιστρέψεις ποτέ απ’ αυτήν.
Να την ερωτευτείς.
Γιατί δε θα θες να επιστρέψεις.
Να την ερωτευτείς.
Γιατί δε θα σε νοιάζει να επιστρέψεις.
Να την ερωτευτείς.
Γιατί αν την ερωτευτείς και την αγαπήσεις, όπως της αξίζει, μόνο στην αγκαλιά της θα θες να φωλιάσεις ες αεί.
Γιατί εκεί θα νιώσεις και βασιλιάς και κατακτημένος, και νοικοκύρης και κλέφτης, και λόρδος και αλήτης, και φωτιά και νερό και αέρας μαζί.
Γιατί μ’ αυτή θα κλυδωνίζεσαι σα λαθρεπιβάτης, αλλά θα ταξιδεύεις και σα καπετάνιος πρώτη θέση σε λιμάνια ασφαλή.
Γιατί αυτή θα σου μάθει τα χρώματα της ζωής, αφήνοντας στο παρελθόν τα ασπρόμαυρα του βουβού κινηματογράφου.
Να την ερωτευτείς, γιατί αν τη φοβηθείς και τελικά συνθηκολογήσεις σε μια ζωή σε ανακωχή, θα είναι σα να υπογράφεις την ίδια στιγμή τρεις δυστυχίες.
Να την ερωτευτείς γιατί αν δεν την ερωτευτείς θα μείνει μόνη, με γαμπρό τη γραφίδα της και τη μοναξιά της, και όπως είπε κι ο μέγας Νίκος Καζαντζάκης «Αν μια γυναίκα κοιμηθεί μόνη, ντροπιάζει όλους τους άντρες…».
Ανθή Γεώργα
Γεννήθηκα στην Αθηνα, παιδί της γενιάς του 80, όταν μεσουρανούσαν η ντίσκο, το μαλλί αφανα και τα κόκκινα αυτοκίνητα. Σ αυτή τη γιγαντουπολη μένω και το απολαμβάνω, έχοντας πάνω μου ασβηστα τα σημάδια απο τις επιρροές της επαρχίας. Δύο γονείς, δύο ιδιαίτερες πατρίδες, ατελείωτα καλοκαίρια, έχω ζήσει το ένα τρίτο της ζωής εκεί. Εργάζομαι ως δικηγόρος, διαβάζω νόμους, τους ερμηνεύω, τους χειρίζομαι, τους χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς. Όπως και το λόγο άλλωστε.. Σκέφτομαι με λέξεις, εκφράζομαι με αυτές και όταν δε γράφω δικόγραφα, τις κάνω προτάσεις μήπως και μπορέσω να ερμηνεύσω τους ευμεταβλητους νόμους της ζωής.
