Ένα αύριο που ίσως δεν έρθει!
Είναι εκείνες οι στιγμές στη ζωή μας που αναρωτιόμαστε αν πρέπει να τολμήσουμε ή όχι. Κι εκεί είναι που βρισκόμαστε σε μια λογομαχία μεταξύ λογικής και συναισθήματος. «Ποιο είναι το σωστό;» αναρωτιέσαι, «αυτό που με προστάζει η λογική να κάνω ή το άτιμο το συναίσθημα;». Μια ζωή παλεύουμε να καταλάβουμε τι μας κάνει ευτυχισμένους! Ευτυχία είναι το να αποφεύγεις τα σκαμπανεβάσματα ή να παραδίδεσαι σε ηδονές και κάλλη; Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει απάντηση! Γιατί; Γιατί πολύ απλά οι καταστάσεις διαφέρουν ! Διότι, άλλοτε θα σε σώσει η λογική σου και άλλοτε το συναίσθημα. Κι είναι μεγάλο πράγμα φίλε μου να ξέρεις που να ακούσεις τι! Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρα σωστό! Το να ζεις!
Η ζωή μας είναι πολύπλευρη! Χωράει και λάθη και σωστά! Όμως, ξεχνάμε να της δίνουμε νόημα γι αυτό και την καταριόμαστε και την αναθεματίζουμε! Ξεχάσαμε να ζούμε, και γι’ αυτό οι μόνοι υπαίτιοι είμαστε εμείς! Εμείς και μόνο εμείς ξέρουμε τι μας κάνει ευτυχισμένους, τι μας κάνει να γελάμε, τι είναι αυτό που μας γεμίζει! Το ξέρουμε και δεν κάνουμε τίποτα για να το αποκτήσουμε! Και ξαφνικά αρχίζουμε να κατηγορούμε τους πάντες για τα πάντα, γιατί δεν μπορούμε να δούμε την αλήθεια! Φοβόμαστε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να κρίνουμε τον εαυτό μας! Λες και έτσι αποενοχοποιούμαστε από τις τύψεις μας!
Ίσως λοιπόν ήρθε η ώρα να ζήσουμε! Ας βάλουμε τον έρωτα και την αγάπη ως προτεραιότητα κι ας ξεκινήσουμε να βλέπουμε τα πράγματα λίγο πιο ρεαλιστικά κι αληθινά!
Σε ο, τι αφορά τώρα τον έρωτα, ίσως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του! Έχουμε μπερδέψει στις μέρες μας τον έρωτα με τη συνουσία, την αγάπη με τη συνήθεια και τους ανθρώπους με τα σκουπίδια! Σταματήστε πια να ακολουθείτε την μάζα, αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και διεκδικείστε την αγάπη και τον έρωτά σας! Γιατί να προσποιείσαι κάτι που δεν είσαι; Να απαρνιέσαι το είναι σου (που σε διαβεβαιώνω είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο)! Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από το να παραγκωνίζεις τα θέλω σου και να λογαριάζεις τα θέλω των άλλων! Κι επιτέλους σταματήστε να ψάχνετε το άλλο σας μισό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γιατί ξευτελίζετε με τον πιο ειδεχθή τρόπο το πιο ωραίο συναίσθημα της ανθρώπινης ύπαρξης! Να ψάξετε τον έρωτά σας στους δρόμους, στα παγκάκια, στις πλατείες και στο παρεάκι σας.
Ήρθε η στιγμή να κατανοήσουμε πως την αγάπη, το πάθος και τον έρωτα δεν την διατυμπανίζουμε. Τις περισσότερες φορές, που δύο άνθρωποι περιφανεύονται για τη σχέση τους και υπερβολικά επιβεβαιώνουν το πόσο καλά τα πάνε , συχνά δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένοι! Δεν είναι οι λέξεις που πραγματώνουν μια κατάσταση αλλά οι πράξεις τις λέξεις! Οι άνθρωποι που είναι ευτυχισμένοι, είναι εκείνοι, οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη να το δείξουν και να το επιβεβαιώσουν στον κόσμο. Το επιβεβαιώνει ο ένας στον άλλον κι αυτό αρκεί! Δεν τους νοιάζει να ξέρουν όλοι που είναι, τι κάνουν, για να ζήσουν τη στιγμή τους. Ίσως να μην έχουν βάλει την ταμπέλα της ”σχέσης”, όπως συνηθίζουν να κάνει ο κόσμος σήμερα, γιατί αυτοί ξέρουν!
Μια αγάπη βαθιά, ανθρώπινη και πάνω απ’ όλα αληθινή, συχνά δεν ξεστομίζεται. Μένει μετέωρη και διφορούμενη! Επομένως αντί να αποφασίσεις να επισημοποιήσεις τη σχέση σου με μια δημοσίευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γιατί έτσι γίνονται σήμερα τα πράγματα ”επίσημα”, κοίτα τον άνθρωπό σου στα μάτια και πες του “Πάμε να φύγουμε!”. Αν το μπορείς κι αν πολύ περισσότερο ξέρεις πως η απάντηση είναι <<ναι>> τότε πέτα την κωλοσυσκευή που σου ροκανίζει τη ζωή και ζήσε! Θυμήσου πως οι καλύτερες αναμνήσεις δεν βρίσκονται στα προφίλ σου και δεν τις ξέρει ο κάθε πικραμένος! Είναι φυλαγμένες βαθιά μέσα μας σε ένα εφτασφράγιστο μπαούλο που δεν επιτρέπουμε στον καθένα να το πλησιάσει! Μη φανταστείς πως οι αναμνήσεις αυτές, είναι σε θέρετρα και πολυτελή ξενοδοχεία. Αντιθέτως, είναι απλές καθημερινές στιγμές. Είναι εκείνες που θα τις αφηγηθείς στον κολλητό σου τύφλα στο μεθύσι , μόνο και μόνο για να τις ξαναζήσεις! Γι’ αυτό λοιπόν αναζητήστε την ευτυχία στους ανθρώπους όχι στις λέξεις! Μην ψάχνετε να ακούσετε αυτό που θα σας τονώσει τον εγωισμό. Άλλωστε αν τον άλλον τον ξέρεις και μόνο τα μάτια του σου φτάνουν για να αφουγκραστείς τον πόθο του κι ας αρνείται αυτός πεισματικά πως σ’ αγαπά!
Συνεπώς, ρίσκαρε! Δείξε επιμονή και υπομονή! Όλα τα άλλα θα έρθουν! Εκείνος που πάλεψε δεν έχασε ποτέ. Ζήσε, γιατί το αύριο αργεί!
Άννα
