Χαίρετε. “Είναι η καλύτερη μέρα μπαμπά”. Είναι η φράση που ακούω κάθε μέρα από τον τρίχρονο γιο μου, είτε παίζοντας σε λούνα παρκ, είτε κάνοντας βόλτα σε δρόμους και γειτονιές, είτε πλατσουρίζοντάς στη θάλασσα. Θα μου πείτε παιδική αφέλεια. Θα σας πω σκεφτείτε μια ζωή που κάθε μέρα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Πόσο όμορφο θα ήταν; Ανέφικτο μεν αλλά δελεαστικό δε.
Τι θέλω να πω με αυτό; Αφενός να ακούτε τα παιδιά. Η αθωότητα και η φαντασία είναι δύο στοιχεία που χρωματίζουν τη ζωή. Και είναι δύσκολοι και μαύροι καιροί γαμώτο. Χρειαζόμαστε χρώματα γαμώτο στη ζωή μας. Είναι αστείο στα αλήθεια ότι όταν γεννήθηκε ο σπόρος είχα στο μυαλό μου χιλιάδες πράγματα να του διδάξω και τελικά συνέβη το αντίθετο. Αφετέρου, αξίζει να συλλογιστούμε τι κάνει τη μέρα μας όμορφη. Ποια είναι τα πρόσωπα, τα μέρη, τα πράγματα που θα μας κάνουν να αναφωνήσουμε όλο παιδική χαρά “είναι η καλύτερη μέρα μας”.
Δεν ζω σε σύννεφο. Λογαριασμοί, τρεξίματα, στεναχώριες, τοξικοί άνθρωποι θα υπάρχουν στη ζωή μας. Έχω διαπιστώσει ότι οι στιγμές στεναχώριας είναι ευθέως ανάλογες με τα “άντε γαμήσου” που δεν είπαμε σε τοξικούς ανθρώπους και καταστάσεις. Μην φοβάστε, δεν γίνεστε λιγότερο ευγενείς. Την ευγενική ψυχή σας σώζετε από αγενείς στην ουσία της ύπαρξής τους ανθρώπους. Αφού λοιπόν προσπαθούμε να αποβάλλουμε τη τοξικότητα από τη ζωή μας, πάμε στο επόμενο βήμα.
Μοιράστε αγκαλιές, χαμόγελο στους ανθρώπους σας. Πείτε τα αγαπώ σας. Όχι, δεν είναι αδυναμία, όπως δεν είναι αδυναμία τα δάκρυα και τα γέλια. Είναι συναισθήματα, είναι η ψυχή μας στο προσκήνιο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και αυτονόητο. Ζήστε όσο μπορείτε και γευτείτε τη ζωή ως το μεδούλι. Για δεύτερη ευκαιρία δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω. Σπαταλάμε χρόνο και τα αισθήματα και τις σκέψεις μας κλειδώνονται στο σεντούκι των αναστολών μας. Τελευταία κουβέντα, πριν πάρω το πλαστικό καραβάκι και χαθώ με τον Γιώγιο σε μαγικά μέρη με γοργόνες. Ξεκλειδώστε τον εαυτό σας. Το χρωστάτε σε σας και σε αυτούς που έχουν σημασία για σας. Σας εύχομαι λοιπόν κάθε μέρα να είναι η καλύτερη μέρα σας.
Τα σέβη μου!
Υγ: το κείμενο αυτό γράφτηκε πέρσι. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Πολλά αλλάξανε στη ζωή του Γιώργου και τη δική μου. Το κυριότερο ότι έχουμε τη μικρή πριγκίπισσα να προσέχουμε και να αγαπάμε. Ένα δεν άλλαξε μόνο. Οι βόλτες πατέρα και γιου. Να σαι καλά λεβέντη μου. Ελπίζω κάποτε που θα το διαβάζεις αυτό το άρθρο να είσαι ο καλός και σοφός άνδρας, όπως τώρα είσαι το καλό και σοφό παιδί. Σε αγαπάω και σε καμαρώνω μικρέ.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
