Είναι λίγοι αυτοί που θα σε κάνουν να αισθανθείς μοναδικός
Χρειάζεσαι γνώριμα χέρια που ξέρουν πως να σε ηρεμούν, που θα μπορείς να χάνεσαι μέσα τους και θα αισθάνεσαι γαλήνη.
Μόνο τότε μπορείς να προχωράς με σταθερό βήμα.
Μόνο τότε κρατάς όλο τον κόσμο στα χέρια σου.
Ο δικός σου ο άνθρωπος είναι αυτός που έχεις ανάγκη.
Όλοι οι άλλοι είναι ψεύτικοι, θα στο αποδείξει η ζωή όταν θα έρθει η ώρα.
Μόνο ένα χαμόγελο τους είναι αρκετό για να σε κάνει να πετάς στα ουράνια.
Όλοι μπορούν να σου χαρίσουν μια αγκαλιά, λίγοι όμως έχουν την ικανότητα να σε κρατήσουν στα χέρια τους και να σου μεταδώσουν την δύναμή τους.
Είναι λίγοι αυτοί που θα σε κάνουν να αισθανθείς μοναδικός.
Είναι λίγοι αυτοί που θα καταλάβουν τι ζητάς και τι έχεις ανάγκη χωρίς να μιλήσεις.
Aκόμη λιγότεροι είναι αυτοί που θα σταθούν δίπλα σου στην χαρά σου. Δε θέλουν να σε βλέπουν να χαίρεσαι και στην λύπη σου θα είναι εκεί για να σε δουν να πονάς, όχι για να σου συμπαρασταθούν.
Έτσι είναι ο κόσμος, απλά εσύ δεν τον έχεις καταλάβει.
Κράτησε αυτούς τους λίγους, τους δικούς σου, που με το βλέμμα σου θα τους λες τα πάντα και θα σε καταλαβαίνουν.
Είναι πολύ σημαντικό να μπορούν να σου χαρίσουν την στοργή που έχεις ανάγκη και που το χάδι τους θα γίνει η σκέπη σου.
Αυτούς τους ανθρώπους μην τους χάσεις ποτέ.
Αυτοί οι άνθρωποι θα έδιναν τα πάντα για σένα.
Αυτούς έχεις μόνο. Όλοι οι άλλοι είναι φούσκες, μπαλόνια που σκάνε εύκολα.
Μην τους κυνηγάς, άστους να φύγουν για να μπορείς να ζεις ομορφότερα και να αποκτήσει ποιότητα η ζωή σου.
Μόνο τους δικούς σου χρειάζεσαι τους αληθινούς.
Εσύ μόνο κοίτα μην χαθείς στον δρόμο γιατί τότε θα χάσεις κι αυτούς τους λίγους μοναδικούς δικούς σου ανθρώπους.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
