Στα παραμύθια κατοικούν όλες μου οι αλήθειες
Να, λοιπόν, που ήρθε η ώρα που διαπίστωσα ότι τα παραμύθια είναι ό,τι πιο αληθινό υπάρχει και ότι είναι η μόνη πραγματικότητα που ενστερνίζομαι. Και κάπως έτσι αποφάσισα να μάθω στην κόρη μου να τα πιστεύει. Και ας γαλουγήθηκα με την πεποίθηση ότι τα παραμύθια οδηγούν σε ψεύτικους κόσμους. Και ας μου μάθανε “να μην τρώω το παραμύθι”. Και ας μου είπανε ότι όσα πίστεψα ήταν “παραμύθια της Χαλιμάς”.
Εγώ, πάντως, θα της μάθω να τα πιστεύει τα παραμύθια. Γιατί αν δεν πιστέψει το παραμύθι πως θα αγγίξει το θαύμα; Μόνο που θα είναι το δικό της. Εκείνο που θα πλάσει εκείνη στο μυαλό της και θα προσπαθήσει να το φτάσει.
Και θα της πω ότι υπάρχουν και βάτραχοι που, καμιά φορά, είναι καλύτερη παρέα από τους πρίγκιπες και καλό θα ήταν να τους αφήσει να είναι ο εαυτός τους και να δει στην διαφορετικότητα την ομορφιά.
Και να ακούσει και την πτυχή του λύκου και όχι μόνο της Κοκκινοσκουφίτσας γιατί πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Και ότι αν συναντήσει τον Κοντορεβυθούλη να του πει ότι δεν χρειάζεται να αφήνει ψιχουλάκια στο διάβα του για να μην χάσει το δρόμο γιατί κάποιες φορές χρειάζεται να χάσουμε το δρόμο για να φτιάξουμε άλλους, καινούργιους δρόμους που οδηγούν σε καλύτερους κόσμους.
Θα της πω να μη γίνει η Ραπουντζέλ κανενός. Να μην αφήσει κανέναν να κρέμεται απ΄τα μαλλιά της τραβώντας της στον πάτο αλλά και να μην κρεμαστεί και εκείνη από κανέναν. Και αν τύχει να χάσει το γυάλινο γοβάκι της και την βρουν μεσάνυχτα – ε και;
Όποιος την αγαπάει να την δεχτεί και με τα κουρέλια.
Όχι, να τα πιστέψει τα παραμύθια, να τα πιστέψει.
Και να αγαπήσει και τους καλούς και τους κακούς. Γιατί οι μεν θα της προσφέρουν αγάπη και οι δε μαθήματα. Και αν το τέλος δεν είναι πάντα αίσιο, στο χέρι της θα είναι να ξεκινήσει να γράφει τις δικές της ιστορίες και να δίνει τα τέλη που επιθυμεί. Μόνο να μάθει να ξεχωρίζει, όσο μπορεί, τα παραμύθια από το παραμύθιασμα θα της τονίσω. Και να προσέξει ποιους βάζει να της διηγούνται τα πρώτα.
Να τα πιστέψει τα παραμύθια, να τα πιστέψει. Γιατί αν δεν πως θα ζήσει το όνειρο;
Εύα Κοτσίκου
https://www.youtube.com/watch?v=MqPdWsf4Bvk&fbclid=IwAR2Pn0K0iSAevVmJVzqzJD0dI-KcnCOB-JgVL17jhA6CtBuDOhrobLxS8SQ
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
