Ο Άγιος Βασίλης ζει και είναι πολλοί

Και ποιος είπε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης;

Δεν είναι η ύπαρξή του μύθος αλλά η ανυπαρξία του. Το μόνο που -ίσως- δεν είναι αλήθεια είναι το κλασσικό στυλάκι, κόκκινη-λευκή στολή, άσπρη, μακριά γενειάδα και περασμένη ηλικία. Αν και αυτό δεν είναι απόλυτο.Τις περισσότερες φορές ,όμως,ο Άγιος Βασίλης είναι ντυμένος με απλά καθημερινά ρούχα σαν κι΄αυτά που φοράς εσύ και΄γω. Μπορεί να μην είναι πάντα χαμογελαστός όπως μας τον πλασάρουν τόσα χρόνια, αλλά κάπου-κάπου να απελπίζεται και να βάζει κι΄αυτός τα κλάματα. Μπορεί να μην δουλεύει ακούραστα ολόκληρα μερόνυχτα για να φτιάξει τα δώρα αλλά να κουράζεται κι΄αυτός και να χρειάζεται ένα διάλειμμα από την καθημερινότητά του. Και μπορεί να μην τραγουδάει όλη την ώρα με τα ξωτικά, αλλά καμιά φορά να έχει ανάγκη τα ξωτικά για να του δώσουν μια αγκαλιά και να ακούσουν τον πόνο του. Και εντάξει, μπορεί να σου χαλάω την φαντασίωση αλλά δεν έχει έλκηθρο.

OH YES! Δεν υπάρχει έλκηθρο παρά μόνο ένα αυτοκινητάκι της σειράς και αν. Αφού τα τέλη και η βενζίνη έχουν πάει στο Θεό, ίσως να το έχει παρατήσει και αυτό και να κινείται με ποδήλατο. Ίσως, που λες, όλο το concept να είναι γενικά fake αλλά ο Άγιος Βασίλης υπάρχει. Όχι. Λάθος.

Οι Άγιοι Βασίληδες υπάρχουν. Γιατί δεν είναι ένας. Είναι πολλοί. Είναι πολλοί και κυκλοφορούν στους δρόμους με απλή, συνηθισμένη εμφάνιση για να μην τους αναγνωρίζουμε.

Ξέρεις γιατί; Γιατί όταν δίνεις, πρέπει να το κάνεις σιωπηλά. Να μην το κραυγάζεις. Σιωπηλά και ταπεινά. Να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι.Υπάρχουν Άγιοι Βασίληδες.Υπάρχουν και είναι πολλοί.

Μπορεί να είναι ο γείτονάς σου που σου έφερε με ένα καλόκαρδο χαμόγελο λίγο γλυκό που έφτιαξε, μπορεί να είναι η μαμά σου που σου έδωσε την πιο μεγάλη αγκαλιά και βοήθεια όταν την χρειάστηκες, μπορεί να είναι το παιδί σου που σου είπε το πρωΐ, “καλημέρα μαμά,σ΄αγαπάω”, ο φτωχούλης που σε κοίταξε με ευγνωμοσύνη για το “τίποτα” που του έδωσες και για εκείνον ήτανε “πολύ” ή ο σπιτονοικοκύρης σου που σου χτύπησε το κουδούνι, όχι για το νοίκι, αλλά για να σου ευχηθεί και να σου δωρίσει ένα μπουκάλι κρασί (αχ,αυτός ο άνθρωπος,με κάνει και κλαίω κάθε χρόνο γιατί μου θυμίζει τον Ορέστη Μακρή στην “Κάλπικη λύρα”)

Απλοί, μικροί Άγιοι Βασίληδες λοιπόν, είναι ικανοί με τα “δώρα” τους να μας χαρίσουν ευτυχία. Δώρα, δίχως ύλη, όχι χειροπιαστά, αλλά τόσο σπουδαία και μεγάλα.

Ας κλείσουμε τα μάτια, λοιπόν, για να τους δούμε.Μην τα ανοίγεις! Μη! Με ανοιχτά μάτια δεν θα τους δεις ποτέ! Ή γίνε και πάλι παιδί.Δεν έχεις άλλη εναλλακτική για να μπορέσεις να τους δεις.

Κλείσε τα μάτια ή γίνε παιδί.Μόνο έτσι…

Καλά Χριστούγεννα !

Εύα Κοτσίκου

Εύα Κοτσίκου

Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…