Έφτασε η πιο όμορφη στιγμή του χρόνου, εκεί λίγο πριν φύγει ο παλιός και υποδεχτούμε τον καινούριο. Όλα λάμπουν, οι άνθρωποι χαμογελούν λίγο περισσότερο. Αγκαλιές, φιλιά μεταδίδουν ευχές για όμορφες στιγμές ανάμεσα στο κόσμο. Τα φωτάκια στους δρόμους, στα μαγαζιά και στα σπίτια ζεσταίνουν λίγο περισσότερο τις καρδιές.
Είμαστε λοιπόν στην εποχή που θυμόμαστε λίγο περισσότερο, πως μια γλυκιά κουβέντα, δίνει δύναμη και ελπίδα. Την οποία μοιραζόμαστε με τους δικούς μας. Όμως υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι έξω που ζουν μονάχοι.
Θυμάσαι το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το παραμύθι που μας λέγανε όταν ήμασταν μικρά. Κάτι που δημιουργούσε στους περισσότερους μια θλίψη. Ένα δημιούργημα της φαντασίας ήταν αυτό, μα σαν κοιτάξεις γύρω σου έξω στην πόλη, θα δεις εικόνες που κάτι θα σου θυμίσουν από εκείνο. Άνθρωποι άστεγοι που ίσως κάποτε είχαν οικογένεια δίπλα τους, μα τώρα όχι.
Δεν σου ζητούν πολλά, μα η δική σου η ψυχή θα σε ωθήσει να τους προσφέρεις, ένα ζεστό πιάτο φαγητό, μια κουβέρτα, ένα τρυφερό άγγιγμα. Κι αυτοί δεν θα χρειαστούν τίποτα άλλο για να σου χαμογελάσουν. Σε αυτή τη περίπτωση δεν χρειάζονται συστάσεις.
Και θα μου πεις μόνο τα Χριστούγεννα θα προσφέρω; Όχι απλά τώρα είναι η ευκαιρία να κάνουμε την αρχή.
Χριστίνα Ρογκάκου
“Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει.”
