Άγιε Βασίλη θέλω να σου πω..
Άγιε Βασίλη, αν με θυμάσαι θέλω να σου πω για κάποιο παιδάκι που μεγάλωσε αλλά δεν σε ξέχασε ποτέ. Ήταν τότε παλιά που πριν μπει καλά καλά ο Δεκέμβρης εκείνο ανυπομονούσε για τα Χριστούγεννα.
Σκούνταγε την μαμά του και μουρμούριζε βράδυ πρωί για το πότε θα στολίσει το δέντρο. Κάθε μέρα αυτή η σκέψη καραδοκούσε στο μυαλό του, μέχρι την στιγμή που έφτανε η ώρα του πολυπόθητου στολισμού. Εκεί να δεις πανηγύρια και χαρά, όλο το σπίτι γεμάτο στολίδια. Και να σαν κλείσω τα μάτια μου, ακούω ακόμα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια από τα Στρουμφάκια που παίζανε απαραιτήτως στην κασέτα κατά την ετοιμασία του. Δίπλα λοιπόν υπήρχε μια μαμά με δυο κοριτσάκια να χοροπηδάνε και εκείνη να γελάει σαν παιδί.
Ετοιμαζόταν λοιπόν το δέντρο και επόμενη δουλειά ήταν το γράψιμο του γράμματος για σένα και εκείνη μας το θύμιζε. Στηνόμασταν με χαρτιά και μολύβια και γράφαμε. Φυσικά χωρίς να ξεχάσουμε να αρωματίσουμε τον φάκελο, ε έπρεπε να μυρίζει όμορφα. Πως θα σε καλοπιάναμε για τα δώρα που σου ζητούσαμε.
Αλλά ξέρεις κάτι τα Χριστούγεννα είχαν κι άλλες μυρωδιές που γέμιζαν όλο το σπίτι, μελομακάρονα, κουραμπιέδες και δίπλες τα λέγανε. Τότε λοιπόν τα κοριτσάκια που σου είπα γινόντουσαν ζαχαροπλάστες, φορώντας ποδιές και φτιάχνοντας τα.
Και πλησίαζαν οι γιορτές και τα κουτιά με τα δώρα έμπαιναν δίπλα στο δέντρο, τυλιγμένα σε όμορφο χαρτί. Με νόμο απαράβατο δεν τα ανοίγουμε πριν να έρθεις εσύ. Άλλα αυτά που θα έφερνες μαζί σου και τα περιμέναμε. Πόσες φορές πηγαίναμε και κουνούσαμε τα κουτιά μήπως και καταλάβουμε τι είχαν μέσα.
Όμως επιτέλους, κάποια στιγμή ερχόταν η Παραμονή του ερχομού σου. Εμείς έπρεπε να πέσουμε για ύπνο πριν έρθεις αλλά δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα σε αφήναμε χωρίς κέρασμα. Ένα μελομακάρονο, ένας κουραμπιές και μια κούπα με καφέ δίπλα στο τζάκι σε περίμενε. Α και μην ξεχάσουμε και: «Μαμά να καθαρίσεις μήλα και καρότα για τους ταράνδους, να φάνε κι αυτοί»
Έτσι λοιπόν ερχόσουν και έφερνες ότι σου ζητούσαμε. Μέχρι την επόμενη χρονιά και το επόμενο γράμμα. Ως που κάποια στιγμή σταμάτησε κι αυτό, είπαν δεν υπάρχεις. Αλλά να σου πω κάτι δεν τους πίστεψα ποτέ. Και να που είπα να σου ξαναγράψω σήμερα, είδες πάλι νωρίς νωρίς.
Μα αυτή την φορά δεν έχω να σου ζητήσω πολλά, μόνο λίγο από εκείνα τα Χριστούγεννα θα ήθελα.
Σ’αγαπώ πολύ Άγιε Βασίλη..
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
