7 Ιανουαρίου 2019
Share

Βροχή

Βρέχει. Και κάθε που βρέχει σε προσευχή μεταμφιέζομαι. 
Να με θυμούνται οι σταγόνες της, 
να ξεδιψάει η θέλησή μου. 
Να με γνωρίζει η υπακοή μου.
Είναι που το ευάλωτο 
ξαναγεννά τις μνήμες μου αθόρυβα.
Απόψε ειναι όλα ρευστά. 
Υγρά. Κι αφύλακτα.
Μες στο σεντούκι του χειμώνα 
θα φυλακίσω τις επιφυλάξεις μου, 
να παίρνουν θάρρος οι στιγμές, 
να ερωτεύονται οι απουσίες.
Και της συνήθειας 
ένα βράδυ στο υπόσχομαι, 
θα εξαργυρώσω με λυγμούς 
το παραμιλητό της.
Κι αν γοητεύομαι ακόμα από το εύθραυστο είναι που απ’ τη βροχή αλλάζει χρώμα το φεγγάρι. 
 
Maria Voulgari
 

 

About Μαρία Βούλγαρη

















Μπορεί επίσης να σας αρέσει