Περί διλημμάτων ο λόγος σήμερα. Όχι μικρών, τύπου: “τι θα φάμε σήμερα, μπάμιες ή φασολάκια;” αλλά μεγάλων, τύπου: “να πάρω αυτό τον δρόμο ή τον άλλο;” και όχι, δεν εννοούμε να πάω από Εθνική ή Πατησίων.
Διλήμματα. Αν το καλοσκεφτείς όλη μας η ζωή είναι γεμάτη από δαύτα. Μικρού, μεσαίου και μεγάλου μεγέθους διλήμματα κατακλύζουν το μυαλό μας. Να μιλήσω ή να το καταπιώ; Να δώσω συμβουλή που -ίσως- πονέσει ή να το “ράψω”; Να μείνω ή να φύγω; Να τολμήσω ή να κάτσω στ΄ αυγά μου; Να κάτσω στ΄ αυγά μου ή να ζήσω; Να ζήσω ή να επιβιώσω;
Μπα, θα ζήσω. Τι είμαι; Κότα είμαι για να κλωσάω αυγά; Και αν ζήσω μήπως πονέσω;
Μπα, ασ΄το! Θα συνεχίσω να κλωσάω αυγά κι΄ας μην είμαι κότα. Ή μήπως είμαι;
Και τι γίνεται όταν η ζυγαριά δεν γέρνει προς καμία κατεύθυνση; Όταν δεν ξέρεις που θα καταλήξεις ή καλύτερα δεν θέλεις να ξέρεις; Ή απλά δεν είσαι προετοιμασμένος για την οποιαδήποτε απάντηση;
Να σου πω εγώ. Φτιάξε έναν καφέ, κάτσε στο μπαλκόνι σου ή πάρε το αυτοκινητάκι σου, το μηχανάκι σου ή και τα ποδαράκια σου εναλλακτικά και πήγαινε όπου σε βγάλει ο δρόμος. Ή μια βόλτα στη θάλασσα. Ή πάρε τα βουνά βρε αδερφέ και άντε να αδειάσεις το όμορφο κεφαλάκι σου από τις σκέψεις. Θα έρθει η απάντηση από εκεί που δεν το περιμένεις.
Μπορεί να μην είναι η ώρα του διλήμματος να διαλευκανθεί. Άσ΄το. Μην το κουράζεις. Θα κουραστείς και άκρη δεν θα βγάλεις. Κι ΄αν είσαι και από τη φύση σου αναποφάσιστος, κλαψ΄τα Χαράλαμπε.
Δώσε χρόνο στην κατάσταση και θα δεις θα λυθεί το μπέρδεμα που έχεις στο μυαλουδάκι σου σιγά-σιγά. Η ζωή έχει την τάση να κάνει ό,τι της γουστάρει και να σε υπολογίζει ελάχιστα οπότε μην χτυπιέσαι. Θα λυθεί. Κι΄αν δεν λυθεί μην άγχεσαι! ” Ό,τι δεν λύεται ,κόπτεται “. Το είπε και ο Αλέξανδρος ο Μέγας. Οπότε αν το δίλημμά σου καταλήξει γόρδιος δεσμός, ξέρεις…ψαλιδάκι!
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…
