Δυο λέξεις όλες κι όλες ο μπαμπάς Πηνελόπη μου
Κάθε φορά που έλεγε αυτές τις δύο λέξεις ο μπαμπάς η Πηνελόπη χαμογελούσε.
Εννοείτε πως είχε τον μπαμπά! Τον μόνο άντρα που την αγαπούσε όταν η Πηνελόπη ήτανε ακόμα ένα τοσοδούλη φασολάκι στην κοιλιά της μάνας της.
Η Πηνελόπη μεγάλωνε και είχε πάντα τον μπαμπά. Μπροστά της να τον ακολουθεί. Πίσω της να την τρέχει. Δίπλα της να βαδίζουν μαζί στης ζωής τους δρόμους χέρι χέρι.
Οι έρωτες της Πηνελόπης φυσούσαν και έφευγαν μετά σαν μαϊστράλια. Μα η πατρική φιγούρα του μπαμπά ήταν η μόνη σταθερή της αναφορά.
Έχεις εμένα. Της είπε ακόμα και τη μέρα που ο Θεός σημείωσε στο δευτέρι του να πάρει τον μπαμπά στην αγκαλιά του.
Πως πορεύεται κανείς μετά από μια τέτοια απώλεια;
Δύο λέξεις όλες και όλες ο μπαμπάς.
Έχεις εμένα.
Κάτι γράμματα της Αλφαβήτας που μπήκαν σε σειρά και έκλεισαν μέσα τους του κόσμου όλου τη δύναμη.
Δύο λέξεις όλες κι όλες ο μπαμπάς Πηνελόπη μου…
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
