Με την καλύτερη μου φίλη έχουμε το ίδιο αίμα

Σε τούτη δω, λοιπόν, τη συντροφιά, που «μεταξύ μας» καταπιανόμαστε με το μελάνι, για την ακρίβεια με το πληκτρολόγιο, έχω αφιερωθεί κι αφιερώσει τόνους μελάνης και toner σε κάθε είδους σχέσεις.
Να αφήσω τους έρωτες στην άκρη, γι’ αυτούς δε θα κουραστούμε ποτέ να μιλάμε, να γράφουμε, να κλαίμε, να τραγουδάμε.
Κι αφού δικαίως καταπιάστηκα με τη μαμά και τον μπαμπά που μας έφεραν στον κόσμο…
Με τους κολλητούς και τις κολλητές που μαζί τους περνάμε κάθε φάση και κάθε στιγμή, από την ξενοιασιά και την τρέλα, μέχρι την υστερία και την παρηγοριά…
Με τα μικρά μας, που με τα γέλια και τα παιχνίδια τους δίνουν νόημα στη συνέχιση της ύπαρξής μας.
Με τη γιαγιά και τον παππού, που μας άφησαν και έμειναν μόνο οι μνήμες και οι φωτογραφίες τους να μας θυμίζουν πόσο αγαπηθήκαμε τα χρόνια της αθωότητας…
Με τους πιο ιδιαίτερους φίλους που με στέφανα και κολυμπήθρες έγιναν κάτι σα συγγενείς…
Αφού, λοιπόν, έγραψα, για όλα αυτά, παρέλειψα το αυτονόητο, να γράψω για σένα, τον άνθρωπο εκείνο που μαζί του μοιράστηκα όλη μου την παιδική και εφηβική ηλικία σε ένα δωμάτιο λίγων τετραγωνικών.
Ένα δωμάτιο που τα όνειρα και τα σχέδιά μας τα φιλοξένησε σε συνθήματα και αφίσες στους τοίχους, σε διπλοκλειδωμένα ημερολόγια και λευκώματα.
Ένα δωμάτιο με γέλια, και πολλά παιχνίδια, και μια και είμαστε κορίτσια με στολίδια και φτιασίδια, με μυστικά και ψέματα…
Τι ευτυχία η καλύτερη φίλη σου να έχει το ίδιο αίμα με σένα!
Γιατί με αυτή τη φίλη δε χρειάζεται να πείτε πολλά για να καταλάβει η μία την άλλη, από μικρές έχετε μάθει να μιλάτε με τον ίδιο τρόπο.
Είναι η φίλη με την οποία έχεις λέξεις- κωδικούς και ονομασίες για τα πάντα, από τα κλασικά κορακίστικα μέχρι τα δικά σας τα ενδοοικογενειακά, τα συνθηματικά που ακόμα και αν βρίσκεστε στην τέταρτη δεκαετία της ζωής σας, ακόμα στις μεταξύ σας συζητήσεις τα χρησιμοποιείτε, σαν να είναι κάτι απόλυτα φυσικό.
Είναι η φίλη που μπροστά της δε ντρέπεσαι να κλάψεις, να ξεσπάσεις, να τσαλακωθείς, να πεις όλη την αλήθεια, αυτή που ίσως παρουσιάζεις αμπαλαρισμένη σε άλλους φίλους, από φόβο μην εκθέσεις, μην τσαλακώσεις την οικογένειά σου.
Γιατί η οικογένεια είναι κάτι ξεχωριστό, και πρέπει εκείνο το πέπλο προστασίας το αόρατο, να το κρατάς πάντα απλωμένο.
Σε κείνες τις πιο ιδιαίτερες δυσκολίες, είναι εκείνη η φίλη που θα σε καταλάβει, θα μοιραστεί μαζί σου το πρόβλημα και θα βρείτε μαζί τη λύση.
Είναι η φίλη που για κάποιο λόγο δε ρωτάς αν μπορείς να δανειστείς τα ρούχα της κι αυτή τα δικά σου, αλλά εισβάλλετε η μία στη ντουλάπα της άλλης, παραγγέλνετε κοινή μερίδα, πίνετε από τον ίδιο καφέ, βάζετε τα πράγματά σας σε μία τσάντα όταν της μίας είναι μικροσκοπική.
Είναι η φίλη που πολλοί γνωστοί και φίλοι σας μπερδεύουν και σας λένε τη μία με το όνομα της άλλης, αυτή που μπορεί να έχετε δώσει ιστορικούς καυγάδες στα μικρά τα χρόνια αλλά δεν κράτησαν ποτέ πάνω από 20 λεπτά, αυτή που πριν ξεκινήσουν τα πραγματικά ξενύχτια ξενύχτησες μαζί της σε αυτό το παιδικό δωμάτιο και δεν σας έπαιρνε με τίποτα ο ύπνος μέχρι να ακουστεί ένα προσποιητά θυμωμένο «σσσσσς» από το δωμάτιο των μεγάλων.
Και το πιο αστείο από όλα, είναι αυτή που όπου και όποτε και να βρεθείτε, όσα προβλήματα, όσες έννοιες, όσες προθεσμίες και να σας πιέζουν για κάποιο λόγο έχετε την έμφυτη ικανότητα να κάνετε σαν χαζά, να γελάτε με την καρδιά σας, να προσπαθείτε να συγκρατήσετε μέσα σε λεωφορεία και βαγόνια του μετρό τα γέλια σας για να μη σας κάνουν παρατήρηση όπως στα πεντάχρονα παιδάκια.
Τελικά η παρατήρηση θα έλθει πάλι από κάποιο άλλο δωμάτιο τι κι αν είστε σχεδόν 40, γιατί εσείς είστε οι κόρες και αυτοί οι γονείς. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Ευτυχισμένοι και μακάριοι όσοι έχουν την τύχη να έχουν αδελφή ή αδερφό στη ζωή. Ένα φίλο οδηγό που συμβουλεύουν και συμβουλεύονται, μια συνέχεια στο δέντρο της ζωής.
Δυστυχώς πολλές φορές, η ζωή τα φέρνει έτσι, κι οι άνθρωποι χάνονται, ο καθένας ασχολείται με τις δουλειές του∙ η ζωή στις πόλεις είναι έντονη, βιαστική, ο χρόνος περιορισμένος.
Ακόμη πιο δυστυχώς, όμως, πράγμα το οποίο βλέπουμε συνέχεια εμείς οι δικηγόροι στη δουλειά μας, όταν στη μέση μπαίνουν τα χρήματα, τα συμφέροντα, οι συναλλαγές, οι επιρροές μιας νέας οικογένειας, τότε η αθωότητα χάνεται και η συμμαχία των αδελφοποιητών γίνεται μάχη αντίπαλων δυνάμεων, που όχι σπάνια καταλήγει σε δικαστικές αίθουσες. Κι εκεί οι δεσμοί αίματος εκφυλίζονται.
Ίσως δεν είναι καθόλου πρωτοφανές αυτό, αφού είναι παμπάλαια και συμβολική η ιστορία του Κάιν και του Άβελ, και εξίσου διαδεδομένη η λαϊκή ρήση «ποιος σου ‘βγαλε το μάτι, ο αδερφός σου»
Ας μην είναι αυτοί το παράδειγμά μας.
Ας είμαστε εμείς το παράδειγμα των αξιοζήλευτων αδερφών.
Αδελφή μου, είμαι πολύ τυχερή που σε έχω στη ζωή μου και είσαι και εσύ εξίσου τυχερή που έχεις εμένα. Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά, να είμαστε πάντα αγαπημένες και να ζήσουμε πολλά και καλά χρόνια παρέα!

Ανθή Γεώργα

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *