Επιλογές Ζωής
Τρεις άνθρωποι στέκουν μπροστά στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού. Ο πρώτος σκέφτεται σιωπηλά: ‘’Θα εγκατασταθώ εδώ, είναι ήσυχα και σκιερά’’. Ο δεύτερος μονολογεί: ‘’Θα σκαρφαλώσω στο βουνό, να φτάσω στην κορυφή του, για να δω τι κρύβεται πίσω του’’. Ο τρίτος φωνάζει δυνατά: ‘’Θ’ανέβω το βουνό, θ’ατενίσω τον ορίζοντα και θα κινήσω για ν’ανακαλύψω τι επιφυλάσσει το άγνωστο!’’
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι… διότι η λογική και ο φόβος που κυριεύουν, συνεχώς θα καταδυναστεύουν τα πάθη και θα ρημάζουν τη φαντασία με την υπερίσχυση του νου. Οι περίεργοι πάντα θα διακατέχονται από έναν ανικανοποίητο εγωπαθή εαυτό που θα τους κάνει να βιάζονται, να τρέχουν χωρίς να φτάνουν πουθενά και να επιστρέφουν στη βάση τους κενοί και συνάμα αχόρταγοι. Η δύναμη της ψυχής δυναμώνει το σώμα που σκληραίνει το βλέμμα και σφίγγει γροθιά και χείλη για να γίνεται η υπέρβαση κόντρα σε λογική, φόβο, περιέργεια κι εγωπάθεια.
Τρεις άνθρωποι στέκονται μπροστά στους πρόποδες ενός μεγάλου βουνού,κοντοστέκονται μπροστά στις αποφάσεις τους και ζυγίζουν σκέψεις και τόλμη. Ο μεν πρώτος ,σηκώνει το βλέμμα του ψηλά για να κοιτάξει τον δεύτερο που σκαρφαλωμένος ατενίζει τον ορίζοντα και κάνει αντήλιο το χέρι του για να δει τον τρίτο, που έχει ήδη κατέβει το βουνό και διασχίζει τον άγνωστο δρόμο της ανεξερεύνητης ακόμη πορείας του. Καλό κατευόδιο!
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
