Η νεράιδα που έπεσε από το παραμύθι της
Την πρώτη φορά που σε είδα από το παράθυρο του σπιτιού μου κάπνιζες σκυμμένη στο μπαλκόνι σου. Τόσο αδύναμη, τόσο ισχνή σαν νεράιδα που ξέπεσε από κάποιο παραμύθι, με δύο μαύρες τρύπες για μάτια και κοκκαλιάρικα, αδύναμα δάχτυλα. Σιώπησα.
Τη δεύτερη φορά που σε είδα από το παράθυρό μου ήσουν αγκαλιά με τον άντρα σου. Άντρας σου θα ήταν θαρρώ. Σε έσφιγγε πάνω του τόσο δυνατά…Θα σε αγαπούσε πολύ σκέφτηκα. Τόσο δυνατά που παραλίγο να σου κόψει την ανάσα έτσι που τύλιξε τα χέρια του στον λαιμό σου. Χαμήλωσα τα μάτια.
Την τρίτη φορά που σε είδα από το παράθυρό μου, σαν θλιμμένη μαριονέτα που κάποιος παίζει με τα σκοινιά σου, το μισό σου σώμα αιωρούταν έξω από το μπαλκόνι σου και το άλλο μισό αδημονούσε να βρεθεί στο κενό. Κάπως έτσι θα τελείωναν τα βάσανά του και δεν θα πονούσε πια. Ούρλιαξα. Φώναξα τόσο δυνατά τρομάζοντας όλες τις προηγούμενες σιωπές μου. Ξύπνησες σαν από λήθαργο.
Σε λίγη ώρα είχα στην αγκαλιά μου ένα λυπημένο αερικό. Ορκίστηκα ότι δεν θα σιωπήσω ποτέ ξανά. Όπως και έγινε.
Τώρα είσαι η πανέμορφη νεράιδα του παραμυθιού που σου αξίζει.
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
