Είχα σκοπό να γίνω πλούσιος. Κανείς και τίποτα δεν μπορούσε να με σταματήσει. Είχα καταφέρει μέσα από ένα άψογο σχέδιο να αποσπάσω από τον ανυποψίαστο κοσμάκη ένα αρκετά καλό ποσό.
Το σχέδιο ήταν τόσο καλά στημένο που αν μπορούσε ποτέ να αποκαλυφθεί η απάτη αυτό θα γινόταν τουλάχιστον χρόνια μετά. Είχα ξενυχτήσει βραδιά ολόκληρα πάνω από αυτό το σχέδιο είχα πάρει παραδείγματα από παρόμοιες κομπίνες είχα μελετήσει λάθη είχα γονατίσει κατά ακρίβεια πάνω από αυτά.
Και όταν πια συγκέντρωσα το πόσο έστησα την επιχείρηση. Προσέλαβα ανθρώπους τάζοντας τους ότι χωράει και δεν χωράει ο νους. Έσκαγα πλάκα μαζί τους που με πίστευαν και που ευχαριστούσαν την τύχη τους που με έριξε στο δρόμο τους. Ρουφούσα σαν τρελός το αίμα τους. Δούλευαν σαν σκυλιά και εμένα μου άρεσε να τους βλέπω έτσι. Να τα δίνουν όλα περιμένοντας να πιάσουν μια μέρα την καλή που τους υποσχέθηκα.
Μάζεψα το ποσό στο οποίο στόχευα. Μπορούσα ακόμα καλύτερα μα δεν με έπαιρνε ο καιρός για ρίσκα. Η κομπίνα θα έβγαινε στο φως. Πατούσα ήδη σε τεντωμένο σχοινί και αρκούσε ένα απαλό αεράκι για να με ρίξει στα γκρεμνά.
Σε μια νύχτα τα μάζεψα όλα και έγινα καπνός. Από το στρογγυλό παράθυρο του αεροπλάνου κοίταζα από ψηλά την πόλη . Πόσοι άνθρωποι άραγε θα μαύριζαν με τους καημούς τους τον ουρανό της; Μόνο στην ιδέα πόσο πόνο θα προκαλούσα στους ανθρώπους που με πίστεψαν και δούλεψαν μαζί μου δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα γέλια μου. Αχ και να μπορούσα από μια μεριά να δω τα μάτια τους. Τα πρόσωπα τους. Μικρά, κακομοίρα, ανθρωπάκια.
Μια καινούργια ζωή με περίμενε. Ήμουνα ευτυχισμένος. Είχα πετύχει το στόχο μου και πετούσα στα σύννεφα κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Είχα σκοπό να γίνω πλούσιος. Το πέτυχα. Χρόνια μετά κατάλαβα πως πλούσιο δεν έκανε ποτέ κανέναν πραγματικά το χρήμα. Χρόνια μετά …
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
