Εσύ τελικά είσαι αντάξιος ή ανάξιος των περιστάσεων;
Post Views: 8
Εσύ, φιλαράκι μου, έκανες την αυτοκριτική σου σήμερα; Την έκανες χτες; Θα την κάνεις αύριο;
Είσαι σίγουρος ότι ανέλαβες το μερίδιο της ευθύνης που σου αναλογεί ή χάιδεψες με βολικές δικαιολογίες το εξιδανικευμένο εγώ σου για άλλη μια φορά;
Στάθηκες με θάρρος και με θράσος για λίγο μπροστά στον καθρέφτη σου να σου πεις, κοιτώντας σε κατάματα, όλα εκείνα που λες στους άλλους, προσπαθώντας να τους πείσεις για την αθωότητα και το ακέραιο του χαρακτήρα σου;
Αλήθεια, πόσο απέχουν τελικά όλα αυτά που πρεσβεύεις από αυτό που είσαι πραγματικά;
Πόσο τεράστιο είναι το χάσμα τους, στο οποίο μέσα κατακρημνίζεις ανηλεής όλους αυτούς που πιστεύουν σε σένα, όλους αυτούς που σε αγαπούν γι αυτό που τους κάνεις να πιστεύουν ότι είσαι;
Άσκοπα ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα. Αφού οι άνθρωποι ολοένα αποδεικνύουν πόσο λίγοι, πόσο ανάξιοι των περιστάσεων είναι.
Αφού οι λέξεις, ξανά και ξανά, έσονται πρώτες με διαφορά, αφήνοντας πίσω τους τις πράξεις να αγκομαχούν ασθμαίνοντας τη σκόνη τους.
Έχεις δίκιο φίλη.
Οι άνθρωποι που μας τραυμάτισαν ή έστω μας απογοήτευσαν, ήταν άνθρωποι στους οποίους πιστέψαμε, για κάποιους μάλιστα από αυτούς θα βάζαμε και το χέρι μας στη φωτιά αν μας το ζητούσαν.
Οι άλλοι, βλέπεις, ό,τι και να μας κάνουν δεν έχουν πρόσβαση στην ψυχή μας, οπότε μικρό το επερχόμενο κακό. Αυτοί όμως που βρίσκονται μέσα της τη λεηλατούν εκ των έσω. Κι αυτό ενέχει και υποκρισία και προδοσία και ατιμία.
Μεγάλη προσοχή λοιπόν, γιατί ως γνωστόν ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός!
Κατερίνα Πανταλέων
Post Views: 8