Θεία Δίκη αγνοείται
Φωτιές που ξεσπούν ταυτόχρονα και δεν οφείλονται επ’ ουδενί σε ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά σε ακραία χωρικά του κόσμου συμφέροντα υποφαινόμενα.Καίγεται σε απευθείας μετάδοση ενεργό οξυγόνο που μετατρέπεται βιαίως σε διοξείδιο του άνθρακα. Εξαπλώνεται η πύρινη κόλαση με ταχύτατους ρυθμούς καίγοντας παρθένα βλάστηση, προστατευμένη χλωρίδα και απροστάτευτη πανίδα.
Στο ίδιο έργο θεατές για νιοστή φορά και πολλοστή χρονιά.
« – Δεν υπάρχουν θύματα » αναφέρουν κάποιες φορές στην ενημέρωσή τους οι δημοσιογράφοι, εννοώντας μόνον ανθρώπινες ζωές.
Κι όμως, εκτός από τους ανθρώπους, πενθούμε τα ζώα και την ανέγγιχτη βλάστηση που κατάφερε να μείνει αναλλοίωτη μέχρι την αναπόφευκτη, στυγνή κι εγκληματική παρέμβαση και φέρνει δυστυχώς την επίγεια ζήση μας ακόμη πιο κοντά στη σύντομη θνητότητά μας και στην ευτελή ποιότητά της.
Άραγε πότε θα γίνει η ανατροπή;
Μα φυσικά μόνο και μόνο όταν η δικαιοσύνη γίνει πιο δυνατή, με ισχυρούς νόμους και παραδειγματική εφαρμογή τους.
Μέχρι τότε, θα ελπίζουμε σε θεία τιμωρία όσων έχουν εγκληματίσει ίσαμε τώρα. Να καούν και οι ίδιοι ζωντανοί με παρόμοιο, αργό και βασανιστικό τρόπο.
Μέχρι τότε, η Θεία Δίκη θ’ αγνοείται.
Ένα είναι σίγουρο και ισχύει τελικά.
Ο γνωστός νόμος του σύμπαντος :
“ Εδώ η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος.“
Όλα στην ώρα τους.
Έν καιρώ.
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
