Μη σπαταλάς τον εαυτό σου σε φτηνές συναναστροφές
Έρχεται κάποια στιγμή που πραγματικά και επιτέλους συνειδητοποιείς πως δε γίνεται να υπάρχει χώρος στην ψυχή σου και χρόνος στη ζωή σου για όλους.
Πως δεν υπάρχει λόγος να ταράζεται ο ουρανός σου από κομήτες, μετεωρίτες αλλά και φαντασμαγορικά μεν, ανούσια δε, πυροτεχνήματα.
Πως οι στιγμές σου είναι πολύτιμες για να ξοδεύονται με ανθρώπους που δεν εκτιμούν το παραμικρό, που απλόχερα τους χαρίζεις.
Πως ο εαυτός σου είναι πολύ σπουδαίος, ώστε να τον σπαταλάς σε φτηνές συναναστροφές που στην τελική δεν τις χρειάζεσαι.
Έρχεται η στιγμή, που επιτέλους καταλαβαίνεις πως δε γίνεται να σώσεις κάποιον αν ο ίδιος δε θέλει να σωθεί.
Πως δεν πρόκειται κάποιος να θαμπωθεί από τους θησαυρούς της ψυχής σου, να τους εκτιμήσει και να τους μοιραστεί μαζί σου, όταν τα μάτια του βλέπουν αλλιώτικα από τα δικά σου, όταν τη γλώσσα που μιλάς δεν την καταλαβαίνει, όταν το σύμπαν που ζει είναι παράλληλο με το δικό σου και άρα πουθενά δεν τέμνεται με αυτό.
Φτάνει κάποτε η ώρα που μαθαίνεις πως δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, όπως κι ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει εσένα.
Πως δεν μπορείς να περιμένεις να κερδίσεις το σεβασμό και την εκτίμηση ανθρώπων, που δεν σέβονται και δεν εκτιμάνε ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό.
Πως πρέπει επιτέλους να σταματήσεις να χρεώνεσαι πρώτος όλα τα λάθη που γίνονται, απεναντίας να απαιτείς – κι όχι να περιμένεις παθητικά – να αναλαμβάνει ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.
Έρχεται κάποτε η στιγμή που σκληραίνεις και βγάζεις κόκκινη κάρτα:
Στους ευθυνόφοβους,
στους αχάριστους,
στους κυνικούς,
στους αγενείς,
στους κακεντρεχείς,
στους υπερόπτες,
στους συκοφάντες,
στους εγωιστές και φιλοτομαριστές,
σε όλους εκείνους που προσπαθούν να τρυγήσουν το φως από τη ζωή σου και να την πλημμυρίσουν με σκοτάδι.
Όχι…
Η περίοδος χάριτος τελείωσε!
Και η δίκη αυτή τη φορά θα γίνει ερήμην τους.
Μόνο αυτό τους αξίζει.
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
