Μην τους πιστεύεις

Θυμάσαι όταν ήσουν παιδί;
Τότε που έχτιζες μια πολιτεία από τουβλάκια στο σχολείο; Θυμάσαι εκεί που είχες τελειώσει και καμάρωνες που ερχόταν ο νταής της τάξης και σου διέλυε ό,τι είχες φτιάξει με μια του μόνο επιδεικτική κίνηση;

Αργότερα, θυμάσαι;
Όταν στην εφηβεία σου έκανες όνειρα, όταν  πίστεψες ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο και κάποιοι σου είπαν πως δε μπορείς; Θυμάσαι που τους πίστεψες;

Όταν μπήκες στον κόσμο των μεγάλων θυμάσαι; Είχες όρεξη και πείσμα και σε είπανε ανόητο και ονειροπόλο, θυμάσαι; Σε κοροϊδέψανε και σε είπανε ανώριμο, ότι ζεις σε μια φούσκα  πιστεύοντας σε ουτοπίες, θυμάσαι;

Τώρα; Βλέπεις τι πάνε να σου κάνουνε; Σου λένε πως δεν μπορείς. Πως είναι αργά για να ονειρεύεσαι, πως δεν είσαι ικανός, πως δεν θα τα καταφέρεις. Σε υποτιμούν και σε χλευάζουνε και παίρνουν ψαλίδι να σου κόψουν τα φτερά.

Φτιάχνεις έναν πύργο από τραπουλόχαρτα, γιατί πάντα σου άρεσαν οι πύργοι από τραπουλόχαρτα και με ένα φύσημά τους, στον διαλύουν. Σου λένε πως δεν γίνεται και εσύ κλαις, προσπαθώντας να τους πείσεις πως μπορείς. Αλήθεια τόση σημασία έχει να τους πείσεις;

Επιτέλους, πάψε να παλεύεις να αποδείξεις σε τρίτους για πόσα είσαι ικανός και κάνε το για τον εαυτό σου. Αυτοπροσδιόρισε τους στόχους, τις επιθυμίες και τα όνειρά σου και προσπάθησε να τα φτάσεις. Κάνε αυτό που προστάζει η καρδιά σου ή το μυαλό σου με γνώμονα εσένα και μόνο. Ασ’ τους να λένε “Δεν γίνεται”. Μην τους πιστεύεις.

Είναι μεγάλη υπόθεση να είσαι αυτός που είσαι, ανεπηρέαστος και απερίσπαστος από εξωτερικούς παράγοντες. Και αν κάπου στη διαδρομή χάθηκες, ακολούθησε τα ψιχουλάκια που άφησες πίσω σου ως δικλείδα ασφαλείας και ας σε ειρωνεύτηκαν κάποιοι. Και ας σε είπανε ονειροβάτη. Σημασία έχει να επιστρέψεις σε σένα. Με κάθε τρόπο.

Κάποτε έλεγες “Εγώ μπορώ!” και χτυπούσες κάτω πεισματικά το πόδι. Θυμάσαι; 

Εύα Κοτσίκου