8 Οκτωβρίου 2019
Share

Δεν μπορεί να μην έρθεις

Θα έρθεις..
 
Δεν ξέρω αν τότε θα ανθίζουνε λιβάδια 
κι αν κήποι θα σκορπούν μοσχοβολιές.. 
 
ή αν φύλλα κίτρινα, κόκκινα και καφετιά 
θα κάνουν πιρουέτες στον αγέρα.
 
Δεν ξέρω αν ώρες, μέρες 
ή και χρόνια πονεμένα, 
ως τα τότε απεγνωσμένα θα μετρώ.. 
 
ή αν στο επόμενο λεπτό, 
απ’ το τηλέφωνο ακούσω τη λατρεμένη σου φωνή, 
να φέρνει πάλι θύελλα στη ζωή μου.
 
Δεν ξέρω αν χαμογελάς 
κι αν κάποια άλλη, 
με την αγάπη και το χάδι της, ζεσταίνει το κορμί και την ψυχή σου.. 
 
ή αν μονάχος περιφέρεσαι, 
με ώμους απ’ την ερημιά σκυφτούς, 
κι αν πνίγεις το μαράζι στο κρασί 
και  στο σκοτάδι της νυχτιάς 
το δάκρυ το κρυφό σου. 
 
Δεν ξέρω αν με θυμάσαι, 
αν πίσω από λέξεις και ακούσματα, 
εμπρός σου ξεπροβάλλει σα φάντασμα η μορφή μου, 
και αν στο ξάφνιασμα αυτό τρομάζεις, 
απ’ το απότομο τρελό σου χτυποκάρδι.. 
 
ή αν είναι σα να μην πέρασα ποτέ απ’ τη ζωή σου, 
σαν το φιλί μου να μη γεύτηκες ποτέ, 
σα να μην τάραξα ποτέ τα σωθικά σου.
 
Αυτό που ξέρω είναι πως θα ‘ρθεις.
Μια μέρα θα έρθεις.. 
 
Υπάρχουν λογαριασμοί που δεν έκλεισαν. 
Λόγια που δεν ειπώθηκαν. 
Αλήθειες που δεν αποκαλύφτηκαν.
 
Υπάρχουν βλέμματα, 
που έμειναν με τη σπίθα εγκλωβισμένη μέσα τους, 
αγκαλιές που φοβήθηκαν να σφίξουν τα κορμιά, 
χαμόγελα που μείνανε φυλακισμένα, 
μέσα στου φόβου και του εγωισμού το ανήλιαγο και παγερό κελί.
 
Θα έρθεις..
Δεν μπορεί να μην έρθεις. 
 
Υπάρχουνε δυο μάτια, 
που έχουν αγκυροβολήσει στη δική σου τη μορφή. 
 
Υπάρχει ένα όνειρο, 
που εκπλήρωση πεισματικά ζητά. 
 
Υπάρχει ένας λόγος, 
που κάποτε αντάμωσαν οι δρόμοι μας 
και πρέπει να τον μάθω. 
 
Θα έρθεις.. 
 
Υπάρχει μια ψυχή.. 
που να σε περιμένει δεν έπαψε ποτέ..
 
Κατερίνα Πανταλέων 
 

About Κατερίνα Πανταλέων

Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..

Μπορεί επίσης να σας αρέσει