Η μούσα
-“Είσαι η μούσα μου”, της είπε.
“Η πηγή της έμπνευσής μου, η απόλυτη κρυφή μου πτυχή, η γεννήτρια των λέξεών μου.”
– “Με ποια απ’ όλες μοιάζω;
Με την Καλλιόπη, την Κλειώ, τη Θάλεια; Σε ταξιδεύω με τα φιλιά μου σε άστρα, γαλαξίες και πλανήτες σαν την Ουρανία; Σου πλέκω μύθους και ιστορίες σαν την Μελπομένη με τις ιστορίες που σου λέω πριν κοιμηθείς ή μαγεύεσαι από τους ύμνους μου που μοιάζουν με της Πολύμνιας όταν σου σιγοτραγουδώ;
Μήπως σου μοιάζω να χορεύω με τα μαγικά μου πέπλα σαν την Τερψιχόρη κάθε που σε τυλίγει η έμπνευση; Μήπως θαρρείς σου χαρίζω μελωδίες σαν την Ευτέρπη όταν σου γλυκομιλώ; Ή μήπως νιώθεις να σου απαγγέλω ποιήματα τις νύχτες σαν την Ερατώ;
Πες μου, με ποια με παρομοιάζεις.”
– “Είσαι η μούσα μου”, της αποκρίθηκε και συνέχισε να βάζει φωτιά στα λευκά του χαρτιά με αναμμένο σπίρτο την πένα του, ενώ δεν είχε ακούσει λέξη απ’ όσα τον είχε ρωτήσει.
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
