Μου χρωστάς ένα ταξίδι..
Ένα ταξίδι να με πας!
Σε χώρες που οι άνθρωποι γελούνε
με χαμογέλιο ατόφιο
και λαμπερή κρυσταλλοδιάφανη ματιά.
Εκεί, που όταν σε γνωρίζουνε,
σου σφίγγουνε το χέρι
και σαϊτιά το βλέμμα τους
σφηνώνει στην καρδιά.
Ένα μακρύ ταξίδι να με πας,
που να ‘χει θάλασσες καθάριες,
δίχως ναυάγια και κατάρες
στους σκοτεινούς βυθούς.
Δίχως Σειρήνες,
που τη ζωή σου άσκοπα και άδοξα ξοδεύουν.
Δίχως πνιγμένους, μες στα βάθη τους,
ανθρώπων στεναγμούς.
Ένα ταξίδι αγάπη μου,
έστω με μια βαρκούλα,
έστω κι αν κάνουμε τα χέρια μας κουπιά,
έστω τη σάρκα η αρμύρα κι αν νοτίζει
κι αν ο αγέρας μας ξεραίνει τα μαλλιά…
Μόνο το χέρι μου μες στο δικό σου νά ‘ναι,
μόνο απάγκιο μου η δική σου αγκαλιά,
μόνη ανάσα μου η δική σου μυρωδιά.
Ένα ταξίδι σε μια χώρα μακρινή…
Ήλιο αν έχει ή συννεφιά δε λογαριάζω.
Κοντά σου γίνεται το κρύο ζεστασιά,
σαν παίρνει φλόγα απ’ της αγάπης τη φωτιά.
Για σένα άλλαξα τη ρότα της ζωής μου,
με σένα άπλωσα το χέρι
και άγγιξα αστέρια αλαργινά.
Με σένα πίστεψα ξανά στην ανθρωπιά…
Πάρε έναν χάρτη
που να έχει όλη την πλάση,
πάρε μια πένα με μελάνι
στο χρώμα της καρδιάς
κι ύστερα διάλεξε πορεία να χαράξεις,
με προορισμό τον τόπο εκείνο
που θα ‘χει μέσα του
μια θέση και για μας.
Κι ύστερα πιάσε με απ’ το χέρι,
ένα ταξίδι να με πας!
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
