Κόσμος μη αγγελικά πλασμένος
Έχεις περπατήσει πλάι στην αγάπη ποτέ, ή μήπως σε έχει καταπιεί αυτή η ζούγκλα των ανθρώπινων θηρίων.
Έχουν αντικρίσει ποτέ τα μάτια σου πράγματα όμορφα ασυνήθιστα;
Ή μήπως παρασύρθηκες και εσύ από αυτήν την ψευτοκουλτούρα του τεχνητά όμορφου κόσμου.
Αχ καημένε μου κόσμε, τι συμφορά είναι αυτή που ζεις.
Τι δυστυχία βουβή και κρυφή.
Ανομολόγητος πόνος.
Έμαθες να ζεις σε έναν τεχνητά όμορφο κόσμο, επιφανειακά ηθικό και πλασμένο όχι αγγελικά.
Χάθηκαν ή κρύφτηκαν καλά, να μη φαίνονται όλοι εκείνοι που το βλέμμα τους είναι καθαρό και ξάστερο, που έμαθαν να επαναστατούν σε αυτήν τη μετριότητα και τη στασιμότητα του κόσμου.
Απαξίωσαν επιδεικτικά αυτήν τη βρωμιά της κοινωνίας, όλοι αυτοί που τα λόγια τους στάζουν αλήθειες.
Ναι, ξέρω αυτό είναι εξωπραγματικό για εσένα, ίσως τολμάει να σε βγάλει και έξω από τα νερά σου αλλά κατά βάθος εσένα πειράζει μόνο.
Αυτά είναι ασυνήθιστα για εσένα, ξέρω πως είναι αφάνταστα δύσκολο να αγαπήσεις την αγάπη.
Γιατί είσαι μέσα στις ρωγμές, τις εσωτερικές εννοώ πάντα.
Γιατί από εικόνα πας καλά δε λέω, όμως έχεις απομακρυνθεί από την ανθρωπιά και αυτό φαίνεται στο βλέμμα σου που είναι γεμάτο αμηχανία.
Κατά βάθος φοβάσαι όλες αυτές τις καινούργιες άγνωστες καταστάσεις.
Τελικά όμως λησμόνησες να μου απαντήσεις αν περπάτησες ποτέ δίπλα στην αγάπη.
Άσε, θα σου πω εγώ, μην μπαίνεις στον κόπο.
Ποτέ δεν περπατήσατε πλάι – πλάι και ούτε πρόκειται να το καταφέρεις, όχι γιατί εσύ δεν το θέλεις, μα η αγάπη εσένα δε θέλει να σε πλησιάσει.
Άνθρωποι σαν εσένα ξεγελιούνται εύκολα από τη βιτρίνα και παρασύρονται εύκολα από τη λογική της παράνοιας.
Δεν έχουν μάθει να ονειρεύονται, το παιδί μέσα τους έχει πεθάνει εδώ και καιρό.
Το μόνο που τροφοδοτεί το αφ΄ υψηλού υφάκι τους είναι η έπαρση και η υπεροψία τους.
Προσπαθούν με τους όμοιούς τους να γεμίσουν γρήγορα τα εσωτερικά τους κενά και βέβαια υπάρχει έλλειψη καλής ποιοτικής συμπεριφοράς.
Μην το ψάχνετε πολύ.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα πλαγιάσουν ποτέ δίπλα στην αγάπη.
Άνθρωποι χωρίς ανθρωπιά δεν λογίζονται άνθρωποι.