Υποκρισία
Υποκρίνονται οι άνθρωποι μάτια μου. Ψέμα παντού, σπανίζει η αλήθεια πλέον, γεμίσαμε από ψεύτικους ανθρώπους με πλαστικά συναισθήματα. Υπό εξαφάνιση η αυθεντικότητα. Δήθεν ενδιαφέρον, δήθεν...
Υποκρίνονται οι άνθρωποι μάτια μου. Ψέμα παντού, σπανίζει η αλήθεια πλέον, γεμίσαμε από ψεύτικους ανθρώπους με πλαστικά συναισθήματα. Υπό εξαφάνιση η αυθεντικότητα. Δήθεν ενδιαφέρον, δήθεν...
Την ονόμασαν καραντίνα. Στην αρχή έκλεισαν τα σχολεία… Έπειτα έκλεισαν οι καφετέριες, οι δημόσιες υπηρεσίες, τα κομμωτήρια και όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά… Ο κόσμος τριγυρνούσε...
Νύχτα μου, απόψε, τις ρωγμές του χρόνου γιάτρεψε, να μην υπάρχει παρελθόν, ούτε μέλλον αβέβαιο! Με κούρασαν οι άνθρωποι, νύχτα μου, να ξέρεις! Με στράγγιξαν...
Τι σου ζητώ κι εγώ θα αναρωτιέσαι. Μα να μ’ αγαπήσεις. Μια στάλα ευτυχίας να νιώσω και εγώ, που τόσο λαχταρώ. Δύο χέρια τρυφερά γύρω...
Άλλη μια νύχτα δίχως εσένα. Δίχως τις λέξεις σου. Δίχως την προσμονή σου. Χωρίς να δύναμαι να ακουμπήσω το χάδι μου πάνω στη μεταξένια σου...