Συνάντηση με τους συμβιβασμένους

Συνάντησα ανθρώπους συμβιβασμένους, ζωντανούς-νεκρούς σε μια χαοτική καθημερινότητα.

Συνάντησα ανθρώπους με ζωή αποσυντονισμένη και κούφια.

Είδα ανθρώπους να τους προσπερνούν οι καταστάσεις και τα γεγονότα και όχι να τα προσπερνούν αυτοί.

Σιώπησα μπροστά στη δυστυχία τους.

Είδα ανθρώπους με διάθεση ασταθή, που φθείρονται επικίνδυνα από όνειρα που δεν τολμούν να πλησιάσουν, άνθρωποι που ονειρεύονται από συνήθεια.

Ξεψυχισμένους με εγκαταλελειμμένες άμυνες, παραδομένους στο άπειρο.

Άνθρωποι που δεν τολμούν να κάνουν τίποτα από το φόβο μιας πιθανής αποτυχίας.

Συνάντησα ανθρώπους άνευρους και άψυχους να κινούνται σαν καλοκουρδισμένα ρομπότ που φοβούνται να κάνουν λάθη, που απαρνιούνται τον αληθινό κόσμο, γιατί δεν τολμούν να αποχωριστούν την ψευδαίσθηση της σιγουριάς.

Τους βλέπω να απολαμβάνουν τις άπειρες στιγμές δυστυχίας τους και ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχουν τίποτα να νοσταλγήσουν.

Απομακρύνομαι από αυτούς και δεν έχω καμία διάθεση να τους διασώσω από αυτή την κατρακύλα.

Τους είδα να μην αντιδρούν να μην πονούν, να μην φωνάζουν και με υποψιάσαν, δεν ήταν φυσιολογικές οι αντιδράσεις τους.

Λες και τους κυρίευε η κατάρα του να μην μπορούν να νιώσουν.

Άνθρωποι σακάτηδες εσωτερικά, διαλυμένοι, με σαθρά θεμέλια, αποκρουστικοί, χωρίς άποψη και φωνή, φοβούμενοι να δείξουν τον εαυτό τους, γιατί τα μετρούν όλα σε κλίμακα χρήματος.

Είδα ανθρώπους ελαττωματικούς, που καταβροχθίζουν τα συναισθήματά τους, καταπιέζουν και πνίγουν συναισθηματικά όσους βρίσκονται γύρω τους.

Είδα ανθρώπους που δεν μπορούσαν ούτε τον εαυτό τους να εμπιστευτούν, πόσο μάλλον τους άλλους.

Είδα ανθρώπους να απαρνιούνται την ομορφιά της ζωής.

Και πόσο τους λυπήθηκα δεν φαντάζεστε.

Μαρύσα Παππά

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *