Οι στιγμές είναι πολύτιμες
Τα προηγούμενα χρόνια, θυμάμαι έντονα τον εαυτό μου να κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος. Κάθε φορά που συνέβαινε κάτι καλό, φρόντιζα να το τροφοδοτώ με πολλή αρνητική ενέργεια. Προεξοφλούσα πως τις επόμενες μέρες θα στραβώσει και μάντεψε… όντως στράβωνε! Ακόμα και αν φαινόταν αδύνατο να στραβώσει, όλο το σύμπαν συνωμοτούσε για να πραγματοποιηθεί το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να γεννήσει το πιο ευφάνταστο μυαλό.
Μεγαλώνοντας και φτάνοντας σιγά σιγά στο σήμερα, έχω καταλάβει πως όλα αυτά τα χρόνια, μου έλειπε η ευγνωμοσύνη. Κόπιαζα για ένα στόχο και μόλις τον κατακτούσα, έτρεχα αμέσως να προλάβω τον επόμενο σαν να ήταν λάφυρο. Δεν αφιέρωνα ποτέ χρόνο στο να απολαύσω τη στιγμή της επιτυχίας μου. Δεν άφηνα τον εαυτό μου να χαλαρώσει και να απολαύσει τη μικρή εκείνη στιγμή. Να νιώσει την πληρότητα. Και έτσι οι καημένες οι στιγμούλες μου πήγαιναν στράφι.
Ένα βράδυ που κάτι καλό είχε συμβεί και είχα κάθε λόγο να είμαι χαρούμενη, μιζέριαζα με το γνωστό μου τρόπο χωρίς να δίνω καμία σημασία στο τι είχε συμβεί τις προηγούμενες ώρες. Τότε, μια καλή μου φίλη μου έδωσε το πιο δυνατό χαστούκι που είχα νιώσει, χωρίς καν να με αγγίξει. Μου είπε: «ρε χαζό, είναι πολύτιμες οι μικρές στιγμές ευτυχίας που έχουμε και δεν πρέπει να τις σπαταλάμε»!
Μερικές μόνο λεξούλες, έκαναν την κοσμοθεωρία μου να αλλάξει σε μερικά δευτερόλεπτα. Μα είναι δυνατόν να μην μπορούσα να δω το λάθος μου όλα αυτά τα χρόνια; Ξαφνικά τρόμαξα στην ιδέα των στιγμών που είχαν περάσει χωρίς να τους δώσω καμία σημασία. Δεν τις εκτίμησα, δεν τις τίμησα όπως έπρεπε, παρά μόνο τις υποτιμούσα χωρίς να το καταλαβαίνω! Ω, πόση απόλαυση στερήθηκα, πόση χαρά…
Όχι, αυτό το κείμενο δεν είναι ούτε προσωπικό ξέσπασμα ούτε γκρίνια. Τούτο το κείμενο έχει σκοπό να σου δώσει την ίδια σφαλιάρα που δέχτηκα κι εγώ εκείνη την ημέρα που άλλαξα το σημείο που εστίαζα. Την ημέρα που άρχισα να παρατηρώ, που έμαθα να ανασαίνω την κάθε στιγμή και να την εκτιμώ. Τώρα πια, καλωσορίζω τις στιγμές που εμφανίζονται στο δρόμο μου, τις όμορφες τις αγκαλιάζω και τις άσχημες τις ξορκίζω. Όμως τις εκτιμώ το ίδιο για το διδακτικό τους χαρακτήρα. Γιατί τώρα πια, μπορώ και βρίσκω το νόημα τους. Εσύ;
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
