Θεωρείται, γενικά, πως όμορφος είναι ο άνθρωπος που τον προίκισε απλόχερα η φύση με ελκυστικά χαρακτηριστικά, αρμονικά ταιριασμένα στο αψεγάδιαστο πρόσωπό του, με ανάλογο μαλλί, ύψος και βάρος, καθώς και με ένα κορμί λεπτό, σφιχτό, αγαλματένιο. Ok, θα συμφωνήσω.
Πολλοί όμως λένε πως όμορφος είναι ο άνθρωπος που έχει όμορφη ψυχή. Και εννοείται πως αυτό το προσυπογράφω με θέρμη. Αφού μια ωραία ψυχή, μια ψυχή γεμάτη αγάπη, ξεχειλίζει το θαύμα της μέσα από τα μάτια του κατόχου της και αυτόματα τον καθιστά πανέμορφο και λαμπερό.
Βέβαια, από τους υποστηριχτές της ομορφιάς αυτού του είδους, οι μισοί λένε την αλήθεια κι οι άλλοι μισοί ψεύδονται, προκειμένου να προβάλουν στους άλλους τη – δήθεν – δική τους ψυχική ανωτερότητα.
Ας μην παραλείψουμε όμως και την άλλη ομορφιά. Εκείνη την ομορφιά, που ντε και καλά έχουν οι άνθρωποι που αγαπάμε. Μωρέ έχει κανείς πιο όμορφα παιδιά από τα δικά του; Για ρωτήστε κι ένα παιδί ποιος έχει την ωραιότερη μαμά. Εκεί θα πάμε σε διπλωματικό επεισόδιο!
Ή μήπως ο σύντροφος ή η σύντροφος μας δεν έχουν αυτό το κάτι το ιδιαίτερο, το μοναδικό και υπέροχο που μας τράβηξε; Για όσο είμαστε ερωτευμένοι μαζί τους φυσικά. Τέλος! Αυτή η ομορφιά δε σηκώνει αντιρρήσεις και διαπραγματεύσεις.
Ξέρετε όμως κάτι βρε παιδιά; Δε διαφωνώ σε τίποτα με όλα τα παραπάνω. Απεναντίας. Εγώ όμως τη μεγαλύτερη ομορφιά τη συναντώ σε κάποιους ανθρώπους, που την προηγούμενη μέρα ή την επόμενη, μπορεί και να ‘ναι άσχημοι ή απλώς αδιάφοροι. Άνθρωποι που ίσως δε σταματά το βλέμμα σου επάνω τους. Θα μου πείτε, μεταλλάσσονται; Ναι, μεταλλάσσονται! Κι αυτό το προκαλεί μια λεξούλα που όλοι τόσο ποθούμε: ευτυχία τη λένε.
Γιατί, προσωπικά, δεν έχω δει πιο όμορφους ανθρώπους από τους ευτυχισμένους ανθρώπους. Έστω κι αν αυτό κρατάει για λίγες μόνο ώρες ή στιγμές. Είναι τέτοια η λάμψη που ακτινοβολούνε, που επηρεάζει ακόμα και ‘σένα που μπορεί να ‘σαι στις μαύρες σου.
Δείτε τα παιδιά όταν παίζουν και χαίρονται, όταν τα ζουζουνίζεις και ξεκαρδίζονται, όταν σε κοιτάνε χαμογελώντας με τα αθώα καθάρια ματάκια τους ίσια μέσα στα μάτια τα δικά σου, δείχνοντας τη χαρά και την ικανοποίησή τους. Για το παιχνίδι που τους πήρες, για τη βόλτα που τους πας, για την αγάπη που τους δίνεις.
Δείτε τους ερωτευμένους ανθρώπους. Τι να πει κανείς γι αυτούς; Προχωράνε στο δρόμο μόνοι τους και χαμογελάνε γιατί απλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, γιατί δεν τους νοιάζει. Η ενέργεια τους είναι απίστευτη, απαράμιλλη, κι ας έχουν μέρες να φάνε ή να κοιμηθούν. Κοιτάνε τον αγαπημένο τους να μιλάει, να χορεύει, να υπάρχει έτσι απλά, κι όλοι γύρω τους παίρνουν χαμπάρι την ανείπωτη χαρά τους.
Ναι παιδιά. Τους πιο όμορφους ανθρώπους τους έχω συναντήσει στους ευτυχισμένους ανθρώπους.
Όλοι λοιπόν έχουμε υπάρξει όμορφοι.
Κι αν τώρα δεν είμαστε, ίσως ο ήλιος που αύριο θα ανατείλει να μας ομορφύνει ξανά.
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα – θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να ‘μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
