Ήρθες ξανά στο νου μου
Απόψε το βράδυ, δίχως να το καταλάβω μέθυσα γλυκά. Δεν είναι το ποτό, αλλά η διάθεσή μου περισσότερο. Έχει και ένα δροσερό αεράκι που χαϊδεύει τα μαλλιά μου και με χαλαρώνει. Ευδιάθετη με την παρέα μου, κυλάει η βραδιά όμορφα πολύ.
Δύο ποτήρια κρασί ήταν αρκετά, για να έρθεις πάλι στο νου μου. Το όνομα σου, είναι κολλημένο στα χείλη μου. Σε αυτά τα χείλη, που κάποτε έσβηνες τον πόθο σου. Τέσσερα άτομα απέναντι μου και εγώ βλέπω σε όλους τη μορφή σου. Χαμογελάω σαν κοριτσόπουλο, δίχως να ακούω την κουβέντα τους. Στα μάτια μου μπροστά, κυλούν όλες μας οι αναμνήσεις. Ένα δάκρυ χαράς, κυλάει στο μάγουλο μου, μα προλαβαίνω να το σκουπίσω.
Δε θα ήθελα να δώσω εξηγήσεις στους υπόλοιπους. Είσαι ένα κομμάτι της ζωής μου που κρατάω φυλαχτό. Μόνο εσύ και εγώ γνωρίζουμε τα σύνορα αυτής της αγάπης. Τις μοναδικές στιγμές που χάρισε ο ένας στον άλλον. Δε νιώθω πίκρα πια που η ζωή μας τα έφερε αλλιώς, μα ευλογημένη που γνώρισα και ερωτεύτηκα έναν άνθρωπο σαν εσένα. Εξάλλου, τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ας μην είμαι αχάριστη. Όλα τα χρόνια που πέρασα δίπλα σου, ήταν χορταστικά.
Δίχως να το καταλάβω ψέλλισα το όνομα σου. Τέσσερα ζευγάρια μάτια με πέρασαν από ακτινογραφία. Γέλασα δυνατά. “Μη μου δίνεται σημασία, ο οίνος φταίει”, τους είπα. Γέλασαν και αυτοί μαζί μου.
Μέθυσε ένα κορίτσι απόψε, που πλέον είναι μια ώριμη γυναίκα. Μέσα της όμως και πίσω από τις ρυτίδες της, παραμένει το τρελοκόριτσο που κάποτε σου είχε πάρει τα μυαλά. Αυτή είμαι ακόμη. Να ‘σαι καλά θέλω.
Θα είσαι πάντα στην καρδιά μου, θησαυρέ μου.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
