Η μάχη απέναντι στη βαρβαρότητα
Χαίρετε. Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι το ομοφοβικό και σεξιστικό παραλήρημα του «μάτσο» παίκτη του Big Brother. Θα μου πείτε «άσε μας ρε Αναγνωστόπουλε, με τα τηλεοπτικά σκουπίδια, ας μην τα βλέπουν στην τελική». Τονίζω ότι το εν λόγω επεισόδιο του τηλεοπτικού σκουπιδιού είναι η αφορμή ή αλλιώς η κορυφή του παγόβουνου, στο οποίο οδηγούμαστε ολοταχώς ως άλλος Τιτανικός. Το παγόβουνο έχει όνομα και λέγεται βαρβαρότητα.
Μια μικρή παράκαμψη στην κουβέντα μας και θα επανέλθουμε στη βαρβαρότητα. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, οι εφημερίδες που ως τότε πουλούσαν εκατοντάδες χιλιάδες φύλλα, είδαν τις πωλήσεις τους να πέφτουν με την άνοδο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Άρχισαν τα κουπόνια με τις προσφορές μήπως και κρατήσουν το κοινό. Μάταιος κόπος. Σήμερα, ιστορικές εφημερίδες πουλάνε μερικές δεκάδες χιλιάδες φύλλα για μας τους αθεράπευτα αναγνώστες. Αντίστοιχα, η τηλεόραση βλέπει τις χρυσές μέρες της να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί με την επέλαση του διαδικτύου. Εκπομπές Big Brother είναι τα τελευταία ψυχορραγήματα ενός θηρίου που πεθαίνει. Κάνω την εκτίμηση ότι σε 15-20 χρόνια η τηλεόραση θα ναι μουσειακό είδος.
Γιατί έκανα αυτή την παράκαμψη; Για να δείξω ότι το μέσο δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για τη βαρβαρότητα. Παλιά είχαμε τον «κιτρινισμό» του τύπου και την trash ΤV, η οποία κάνει μια προσπάθεια επανόδου. Σήμερα έχουμε το διαδίκτυο. Είτε σε οργανωμένες σελίδες, είτε σε ατομικές αναρτήσεις κάνει την εμφάνιση του ο εκχυδαϊσμός του λόγου και της σκέψης. Να μην κοροϊδευόμαστε. Υπάρχει αρκετός κόσμος για τον οποίο ο ομοφυλόφιλος είναι «πουστάρα», η όμορφη γυναίκα «πουτάνα που θέλει καβλί», η δυναμική γυναίκα «κακογαμημένη ή αγάμητη», οι φυσικές ατέλειες γίνονται αντικείμενο χλευασμού. Ζούνε ανάμεσά μας. Σε μια απαισιόδοξη εκδοχή, εμείς ζούμε ανάμεσά τους.
Ζούμε σε μια εποχή όπου τα πεδία των μαχών είναι πολλά. Η αντίσταση είναι επιβεβλημένη και καθημερινή σε απόψεις και πρακτικές που θίγουν το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζήσει όπως επιθυμεί και να κάνει με το κορμί του αυτά που επιθυμεί. Διάολε, η μάχη με τη βαρβαρότητα δε θα σταματήσει ποτέ. Έχω επιλέξει να μην αγνοώ την ασχήμια των καιρών και των ανθρώπων. Υπάρχει μπόλικη από δαύτη. Η ομορφιά σε συμπεριφορά, σε πνεύμα, σε αισθητική δεν είναι ελιτίστικη πολυτέλεια αλλά αναγκαία συνθήκη για να μη ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας την εποχή των τεράτων. Και κυρίως, τα τέρατα να μην είμαστε εμείς.
Τα σέβη μου.