Ο πιο σκληρός δικαστής είναι ο εαυτός σου
Η συνείδηση μπορεί να ναρκώνεται και να σιωπά για καιρό.
Κάποτε όμως ξυπνά, τινάζει τις σκόνες από πάνω της,
ρίχνει νερό στα μούτρα της για να συνέρθει,
βάζει τα καλά της και ξεκινά για το έδρανο.
Σε στήνει απέναντι της και αμείλικτη πια σε κοιτά,
σου θυμίζει, σε ρωτά και σου καταλογίζει:
όλα εκείνα που δεν έπρεπε να κάνεις, τους ανθρώπους που πλήγωσες,
τις φορές που δε βοήθησες ενώ μπορούσες, την αλαζονεία,
την κακία, την εγωμανία, τη συκοφαντία
κι ό,τι άλλο καταστροφικό σκόρπιζες γύρω σου,
σπέρνοντας πόνο και θλίψη.
Όχι. Η κρίση του Θεού δε θα ‘ναι τόσο σκληρή.
Ο Θεός δέχεται τη μετάνοια.
Αυτός που θα σε καταδικάσει ανένδοτα μια μέρα,
θα’ ναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
Μη μισογελάς ειρωνικά.
Ο χρόνος περνά γρήγορα
και πίσω δε θα μπορέσεις να τον γυρίσεις,
όταν πια θα είναι αργά.
Προσπάθησε λοιπόν να σώσεις ό,τι μπορείς
στο χρόνο που σου απομένει,
με όσα ψήγματα ανθρωπιάς
υπάρχουν ακόμα μέσα στην ψυχή σου.
Πού ξέρεις;
Ίσως και να προλάβεις να αποκτήσεις
και να καταθέσεις στα έδρανα
κάποιο ελαφρυντικό…
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
