Ο πιο σκληρός δικαστής είναι ο εαυτός σου

Η συνείδηση μπορεί να ναρκώνεται και να σιωπά για καιρό.
Κάποτε όμως ξυπνά, τινάζει τις σκόνες από πάνω της,
ρίχνει νερό στα μούτρα της για να συνέρθει,
βάζει τα καλά της και ξεκινά για το έδρανο.
 
Σε στήνει απέναντι της και αμείλικτη πια σε κοιτά, 
σου θυμίζει, σε ρωτά και σου καταλογίζει:
όλα εκείνα που δεν έπρεπε να κάνεις, τους ανθρώπους που πλήγωσες, 
τις φορές που δε βοήθησες ενώ μπορούσες, την αλαζονεία, 
την κακία, την εγωμανία, τη συκοφαντία
κι ό,τι άλλο καταστροφικό σκόρπιζες γύρω σου,
σπέρνοντας πόνο και θλίψη.
 
Όχι. Η κρίση του Θεού δε θα ‘ναι τόσο σκληρή.
Ο Θεός δέχεται τη μετάνοια.
 
Αυτός που θα σε καταδικάσει ανένδοτα μια μέρα, 
θα’ ναι ο ίδιος σου ο εαυτός.
 
Μη μισογελάς ειρωνικά.
Ο χρόνος περνά γρήγορα
και πίσω δε θα μπορέσεις να τον γυρίσεις, 
όταν πια θα είναι αργά.
 
Προσπάθησε λοιπόν να σώσεις ό,τι μπορείς
στο χρόνο που σου απομένει,
με όσα ψήγματα ανθρωπιάς 
υπάρχουν ακόμα μέσα στην ψυχή σου.
 
Πού ξέρεις;
Ίσως και να προλάβεις να αποκτήσεις 
και να καταθέσεις στα έδρανα
κάποιο ελαφρυντικό…
 
Κατερίνα Πανταλέων 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *