Το καλύτερό μου παραμύθι
Post Views: 2
Θα έρθει κάποια μέρα, το ξέρω πως θα έρθει, που θα σηκωθώ ένα χειμωνιάτικο πρωί και έξω θα είναι όλα λευκά! Θα λαμπυρίζει το χιόνι σαν ασημόσκονη πάνω στα δέντρα. Ο αέρας θα αποπνέει ευτυχία κι εγώ θα τον εισπνέω με λαχτάρα. Θα κοιτάζω από το παράθυρο τους χαρούμενους ανθρώπους, τα παιδιά που παίζουν και θα είναι ευδιάκριτες πια οι όμορφες μέρες που έρχονται. Θα πίνω ζεστή σοκολάτα με τους αγαπημένους μου και θα κάνουμε αστεία και αγκαλιές.
Ο ύπνος δε θα είναι απειλή αλλά ανάπαυλα, το μαύρο πέπλο θα έχει διαλυθεί, όλα θα είναι λευκά σαν το χιόνι έξω από το παράθυρο. Ο πανικός θα είναι μια κακιά ανάμνηση, οι φόβοι γελοίες καρικατούρες και οι απειλές του παρελθόντος αλυσοδεμένες κακιασμένες γριές που δε θα μπορούν να σπάσουν τις χοντρές αλυσίδες τους.
Θα έρθει κάποια μέρα, κάποια στιγμή, που η ψυχή μου δε θα σέρνει πια εκείνη τη βαριά σιδερένια μπάλα και θα μπορεί να πετάει ελεύθερη από όνειρο σε όνειρο σαν μια πολύχρωμη πεταλούδα που πετάει από λουλούδι σε λουλούδι. Θα μου λένε: «καλημέρα», και όντως θα είναι! Και τότε θα γράψω το καλύτερό μου παραμύθι. Θα έχω κλείσει τους δράκους και τους κακούς λύκους σε ένα μπουντρούμι πολύ μακριά από μένα και ύστερα θα το ζήσω. Το παραμύθι μου.
Εύα Κοτσίκου
Post Views: 2