Γυμνές αγέρωχες πληγιασμένες ψυχές
Πες μου σε παρακαλώ, γυμνή ψυχή, ποτέ αντίκρισες στην ζωή σου. Πες μου, πόσοι απελπισμένοι άνθρωποι βρέθηκαν στο διάβα της ζωής σου. Πες μου, σε πόσους απελπισμένους άπλωσες το χέρι σου και βοήθησες; Πες μου πόσες γυμνές πληγιασμένες ψυχές συνάντησες και μην προσπερνάς ελαφριά αυτό που σε ρωτάω.
Από εκείνες τις περήφανες, που αν και με την πρώτη ματιά σου φαίνονται βρώμικες, μυρίζουν ανθρωπιά και ειλικρίνεια. Πες μου, έχεις μυρίσει ποτέ ειλικρινή άνθρωπο; Εγώ ομολογουμένως αρκετές φορές, και πίστεψέ με, έχουν μια υπέροχη μυρωδιά, εκπέμπουν καθαριότητα.
Γυμνές, αγέρωχες, πληγιασμένες ψυχές. Πες μου σε παρακαλώ όταν συνάντησες γυμνή ψυχή παρατήρησες καλά τα σημάδια και τις ρωγμές της. Εγώ όταν τα είδα όλα αυτά εντυπωσιάστηκα. Απόρησα πώς άντεξαν τόσο πόνο, τόσες κακουχίες, τόσες προσβολές και αν λύγισαν, κατάφεραν περήφανα να σηκωθούν και να συνεχίσουν αγέρωχοι και γεμάτοι αξιοπρέπεια και τόνους υπερηφάνεια.
Αντίκρισα σε αυτές τις ψυχές τραύματα που απόρησα πώς τα επούλωσαν. Πίστεψέ με, θαύμασα τη δύναμή τους και την ανεξάντλητη θέλησή τους για ζωή. Είδα να έχουν ξοδέψει πολύτιμες στιγμές τους πάνω σε μάχες που ήταν εξ’ αρχής χαμένες αλλά κατάφεραν και τις πήραν πίσω με αγώνα. Και αντίκρισα εκείνα τα χαμόγελα των ανθρώπων που είτε βγήκαν κερδισμένοι, είτε χαμένοι, κατάφεραν να ισορροπήσουν, να πατήσουν στα πόδια και να χαμογελάσουν αληθινά και μέσα από τη γυμνή τους ψυχή. Εκείνη την ψυχή που εκείνοι επιλέγουν πού θα τη δείξουν και πόσο θα εκθέσουν τις επουλωμένες τους πληγές. Αυτές τις αυτόφωτες ψυχές που αν και βρέθηκαν σε σκοτάδια πάντα κατάφερναν να νικούν και στο τέλος να αντικρίζουν εκείνο το πολυπόθητο φως της λύτρωσης και της ελευθερίας από κάθε είδους δεσμά.
Τους είδα εξαντλημένους, εξουθενωμένους, κουρασμένους αλλά ποτέ μα ποτέ δεν έχαναν την δύναμή τους. Τους είδα να πολεμούν να αλλάξουν τον κόσμο ήσυχα, χωρίς τυμπανοκρουσίες. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο τους θαύμασα. Υποκλίθηκα σε αυτό το μεγαλείο της ψυχής τους. Η ψυχή τους αν και λαβωμένη έχει εκτόπισμα, βάθος, δύναμη. Σε κάθε τι νεκρό και άτιμο που τους πολεμά υψώνουν γροθιές και πολεμούν. Και κρατούν αναμνήσεις και θυμούνται τι πέρασαν και εκτιμούν καθέναν που βρέθηκε στην ίδια θέση με αυτούς.
Αναγνωρίζονται μεταξύ τους, σου λέω. Για αυτό, αν δεν είχες ποτέ την ευλογία να αντικρίσεις γυμνή ψυχή ή ζωή ακόμα δεν σε δίδαξε τίποτα.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
