Κέντρο Αθήνας
Post Views: 55
Κέντρο Αθήνας και φθινόπωρο και φύλλα πεσμένα και δέντρα σε χρώματα κόκκινα και ουρανός που μοιάζει με μάρμαρο και πρόσωπα απρόσωπα χωρίς χαρακτηριστικά, μόνο ένα πρόσωπο με ένα χαμόγελο μεγάλο και δυο μάτια που στάζουν αγάπη μελιστάλαχτη.
Κέντρο Αθήνας και αγκαλιά δυνατή και φιλί που δε δίνεται παρά φυλάσσεται, κρύβεται, αναπαράγεται, διογκώνεται, μεγαλώνει και σκάει σε χιλιάδες μικρά φιλιά που πλημμυρίζουν τη Μητροπόλεως, την Πατησίων, την Αιόλου, μεταμορφώνουν τα σκουπίδια σε χρυσόσκονη, αστερόσκονη, λουκουμόσκονη και αστροβροχή.
Κέντρο Αθήνας και υπόγεια και μαγαζιά που θυμίζουν παρελθόν, πατώματα μωσαϊκά, χέρια μπλεγμένα και σπασμένα πεζοδρόμια που γίνονται ονειροδρόμια.
Κέντρο Αθήνας και μοιάζει με ταξίδι σε μέρη εξωτικά και παλαιοπωλεία και καφεκοπτεία και η μυρωδιά από καφέ κι από γλυκό του κουταλιού.
Κέντρο Αθήνας, αστικοί έρωτες, αστικοί μύθοι, υπόγειες αγάπες, σμιξίματα και αποχωρισμοί, μουσικές και κτίρια μισογκρεμισμένα, εγκαταλελειμμένα χωρίς ταβάνι για να κοιτούν τα βράδια οι νεράιδες της πόλης τα αστέρια.
Κέντρο Αθήνας και ένα ταξί παίρνει έναν άνθρωπο μακριά, που κουβαλάει μια ματωμένη, ξεκολλημένη σάρκα ερωτευμένου κορμιού, την κρατά στα χέρια του ευλαβικά, την κοιτάει και κλαίει.
Κέντρο Αθήνας και το ταξί αποχαιρετά ένα ερωτευμένο κορμί που του λείπει ένα κομμάτι από τη σάρκα του, αιμορραγεί, ψυχορραγεί, ανατάσσεται, θεοποιείται.
Κέντρο Αθήνας. Αθήνα. Κέντρο. Μικρές κολάσεις, μικροί παράδεισοι, όλα μαζί μπερδεμένα σε μία μόνο πόλη. Σε ένα μόνο αστικό κέντρο. Σε ένα μόνο μέρος. Στο μέρος μας.
Εύα Κοτσίκου
Post Views: 55