Κι αν σου γράφω πια από συνήθεια
προσπαθώ συνέχεια μες στη μνήμη να σε νιώσω,
δε θα ήθελα να σε ξεχάσω,
δε θα ήθελα να σε ατιμάσω.
Προσεγμένες είναι οι λέξεις για εσένα,
προσπαθώ με μια ιερότητα να σε φροντίσω,
από έρωτα να καθαρίσω,
έως ότου φτάσω λίγο πριν την λύτρωση
Δεν τολμώ να λυτρωθώ,
σε ποιήματα σε συντηρώ,
και γεννώ εσένα, έρωτα και πόνο.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
