Ονειρέψου δυνατά
Ε, φίλε! Έχω κάτι να σου πω.
Μην αποσιωπάς τα όνειρά σου κάθε βράδυ. Μην τα πνίγεις με το μαξιλάρι σου λίγο πριν κοιμηθείς. Μην τα υποτιμάς, μην τα συρρικνώνεις, μην τα παραμελείς.
Δωσ’ τους αέρα να αναπνεύσουν, φρόντισέ τα, καλόπιασέ τα. Μην τους κόβεις τα φτερά πάνω που άρχισαν να βγαίνουν.
Ονειρέψου δυνατά!
Σταματά να ψιθυρίζεις τα «θέλω» σου ενοχοποιώντας τα. Σταματά να τα αφήνεις στο πίσω πίσω ράφι του μυαλού σου να σκονίζονται και να γερνάνε.
Μην τα αφήνεις να ζαρώνονται, να κουλουριάζονται σαν παραπονεμένα παιδιά που δεν τα παίζει κανείς.
Ονειρέψου δυνατά!
Ζεις ακόμα ξέρεις, και όσο ζεις μπορείς. Όλα τα μπορείς. Στο λέω εγώ, εγώ που δε λέω να μεγαλώσω πότε, αλλά και που καμιά φορά τις νύχτες ακούω τα δικά μου όνειρα να κλαψουρίζουν λυπημένα που τα ξέχασα.
Ονειρέψου δυνατά και να μην ντρέπεσαι!
Μόνο πες «μπορώ», φόρα το καλό σου το χαμόγελο και ξεκίνα για το παραμύθι σου.
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
