Η μάσκα; Ω ναι! Τη φοράω καθημερινά και ας μην είμαι ηθοποιός. Πάνε δύο χρόνια τώρα. Τη φοράω παντού. Τη βλέπω παντού. Όλοι φοράμε μάσκες στο πρόσωπό μας. Αδύνατον να την ξεχάσω.
Το χαμόγελο; Το χαμόγελό μου; Αυτό όχι! Δεν είναι υποχρεωτικό, ξέρεις. Και έπειτα… ποιος νοιάζεται για το χαμόγελό μου;
Το χαμόγελό μου… Ναι! Αυτό το ξεχνάω!
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
