Δρόμος ανοιχτός
Τι κοιτάζεις πέρα από τη ματιά σου;
Απλώνεται το απέραντο και άγνωστο μέλλον σου.
Σίγουρα θα έχει δύσκολα σημεία, ζόρικα μονοπάτια, θα σου φανούν όλα σαν βουνό αδιανόητο ν’ ανέβεις όμως κάθε σου βήμα θα σε κάνει να νιώθεις μιαν αλλόκοτη ζωντάνια.
Τι αντικρίζεις πέρα από τη δυσβάσταχτη σιγουριά σου;
Ξεγυμνώνεται ένας φόβος απερίγραπτος που παραλύει σκέψεις, όνειρα και επιθυμίες.
Το δίχως άλλο, θα σε κάνει ν’ αναμετρηθείς με τέρατα που περιμένουν να σε κατασπαράξουν, μα ήδη μαίνεται η μάχη, με τ’ άλλα θεριά που σε κυριεύουν από καιρό μέσα σου.
Μην παλεύεις μόνο με το νου να σκιαγραφήσεις διαδρομές.
Είναι απαραίτητο το σώμα και η ψυχή, ταυτόχρονα να καταταγούν.
Άνεμος ελευθερίας πνέει στην ιδέα του απεγκλωβισμού.
Αρκεί μόνο ένα αποφασιστικό σφίξιμο των χειλιών.
Μία αναπνοή δυνατή.
Ένα υψωμένο βλέμμα ουράνιας σιωπηλής ικεσίας.
Όλα μετά, γίνονται δρόμος ανοιχτός.
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
