Τι και αν είναι μουντή η ζωή μου, τι και αν τα μαλλιά μου έχουν γκριζάρει, ξέρω πως θα έρθει η στιγμή που μια νέα νότα ευτυχίας θα γεμίσει την αγκαλιά μου. Μη ρωτάς πώς το ξέρω. Η αισιοδοξία κυλάει στις φλέβες μου. Είμαι ο άνθρωπος που εννοώ το “κάθε εμπόδιο για καλό”, ή το “από δω πάνε και οι άλλοι”. Δεν κάθομαι να σκάω για τελειωμένες καταστάσεις. Εκτιμώ το δώρο της ζωής, αγαπώ τα πάντα γύρω μου, αναπνέω, φίλε μου!
Αυτό μ’ αρέσει σε μένα! Βλέπω πιο πέρα από τη θλίψη. Δε γίνεται να αφήσω τίποτα να μου χαλάσει το όνειρο, ή να μου σβήσει την ελπίδα πως κάτι καλό θα βρεθεί στο διάβα μου. Με το να στεναχωριέμαι δεν αλλάζει κάτι. Ίσα ίσα, μπορώ να πω, πως όλα χειροτερεύουν. Άρα, χαμογελώ και προχωρώ.
Μάλιστα, έχω τόση σιγουριά που αγωνιώ σε τι νέα περιπέτεια θα πέσω. Όμορφη περιπέτεια εννοείται. Θα την αγγίξω την ευτυχία, σου λέω. Είναι θέμα χρόνου. Μα κι αν αργήσει, δε χάλασε και ο κόσμος. Σημασία έχει ότι υπάρχω. Ζω, προχωρώ και όπου με βγάλει.
Το μέλλον μου με περιμένει. Ας μην αργώ!
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
