Οι Μεγαλοπρεπείς Δικαστές της Ζωής
«… O χρόνος είναι ο Δίκαιος Δικαστής της ζωής, σε αντίθεση με κάτι δήθεν Μεγαλοπρεπείς Δικαστές της ζωής.»
Αυτοί λοιπόν, οι άνθρωποι τρέχουν σαν αλλοπαρμένοι, για να προλάβουνε να κρίνουνε τους άλλους ασύστολα.
Κυρίως για να καλύψουν, τα δικά τους κενά.
Λιθοβολούν τους άλλους και γίνονται ξαφνικά και αβίαστα οι “Μεγαλοπρεπείς Δικαστές της Ζωής”.
Συνήθως κρίνουνε, για να βρουν ένα ή δέκα άλλοθι για τις δικές τους συμπεριφορές και να αποφύγουν την όποια πιθανότητα να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον εαυτό τους και τις πράξεις τους.
Άνθρωποι «Δικαστές».
Βγαίνουν όλοι οι αλάνθαστοι, να εκτοξεύσουν την κακία τους ασκώντας μία κριτική παραφροσύνης.
Και η απόφαση επάρθη! Ο κύβος ερρίφθη!
Και πριν καλά – καλά το καταλάβεις, σου φόρεσαν μια καλοστολισμένη ταμπέλα!
Στενόμυαλοι άνθρωποι, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, κλειδωμένοι στα κουτάκια του μυαλού τους, σε πυροβολούν αλύπητα για να νιώσουν την ηδονή του να υπερέχουν σε αυτό τον κόσμο.
Άνθρωποι «Δικαστές» που χωρίς δεύτερη σκέψη, σε βάζουν στο ειδώλιο του Κατηγορουμένου.
Και το πιο τραγελαφικό απ’ όλα είναι ότι καταλήγουν σε τόσο άτοπα, ανυπόστατα και ανύπαρκτα συμπεράσματα σε σημείο φαντασιοπληξίας.
Ε, λοιπόν, άνθρωποι «Δικαστές», κάντε μας τη χάρη, αν μπορείτε δηλαδή και κάντε ένα βήμα πίσω, κάντε μία παύση και αποστασιοποιηθείτε από τα αστεράκια που βλέπετε.
Και ίσως, ίσως, έρθετε σε επαφή με την πραγματικότητα και απαλλαχθείτε από την αλλοφροσύνη του μυαλού σας.
Εγώ προσωπικά έμαθα να μη συμμετέχω στις «δίκες» που διεξάγετε, οι οποίες με αφήνουν παγερά αδιάφορη και επίσης σας βρίσκω επιεικώς ανίδεους και επιεικώς ζηλόφθονες.
Συμβουλή μου; Αν φυσικά σας το επιτρέπει η Αυτού Μεγαλειότης σας, πάρτε έναν καθρέφτη, μήπως δείτε τα αλλοιωμένα από την παράνοια μούτρα σας και αν φυσικά προλαβαίνετε και δεν σας παρέσυρε η μανία σας, κάντε κάτι γι’ αυτό.
Κάντε κάτι για σας, μπας και δείτε λίγο φως και λίγη αλήθεια μέσα στην μαύρη πραγματικότητα που ζείτε.
Μίλησες;
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
