“Πάρε με όταν φτάσεις”

“Πάρε με όταν φτάσεις”.
Αυτή η φράση με έχει στιγματίσει.
Θα μείνει μέσα μου χαραγμένη για πάντα.
Θυμάμαι τον εαυτό μου φοιτήτρια χρόνια πριν στην Αγγλία. Μπαινόβγαινα σε αεροπλάνα και τρένα συχνά.
Κι η σταθερή κουβέντα της μάνας μου όταν ταξίδευα ήταν πάντα
η ίδια: παιδί μου γλυκό, όταν φτάσεις, πάρε με ένα τηλέφωνο να μην ανησυχώ.
Να ξέρω ότι έφτασες καλά.
Πόση αγωνία και πόση λαχτάρα
κουβαλούν μέσα τους οι γονείς!
Πόσα συναισθήματα χωράνε
μέσα σε τέσσερις λέξεις:
“πάρε με όταν φτάσεις”!
Πόση ζωή και πόσος κόπος
για να μεγαλώσει ο γονιός το παιδί του
και πόσο άδοξα και ξαφνικά να το χάνει;!
Δεν μπορεί να το συλλάβει το μυαλό μου
αυτό που συνέβη στα Τέμπη…
μια ανείπωτη θλίψη έχει ριζώσει στην καρδιά μου
από το πρωί της 1ης Μαρτίου…
Κι εκείνα τα “Σ’ αγαπώ”,
τα “Μου λείπεις”,
τα “Σε σκέφτομαι”
και τα τόσα αναρίθμητα
όμορφα συναισθήματα που νιώθουμε
ο ένας για τον άλλον,
ας τα λέμε πιο συχνά
γιατί ποτέ δεν ξέρεις
τι σου επιφυλάσσει το αύριο!
Κι ένα μεγαλύτερο “Σ’ αγαπώ”
στη μαμά και στον μπαμπά!
Κάποιοι γονείς δε θα το ξανακούσουν ποτέ.
Οι σκέψεις μου είναι στις οικογένειες των αδικοχαμένων ανθρώπων που έφυγαν τόσο νωρίς για τον ουρανό.
 
Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *