Πάντα θαύμαζα τους ελεύθερους ανθρώπους.
Μην μπερδεύεστε, ελεύθερους δεν εννοώ απαραίτητα τους μη δεσμευμένους.
Εννοώ, το ακριβώς αντίθετο. Όλους αυτούς που επέλεξαν συνειδητά να δεσμευθούν και να δοθούν ψυχή και σώμα.
Εγώ το μεταφράζω ως μορφή ελευθερίας και ίσως και από τις μεγαλύτερες.
Να γνωρίζει ένας άνθρωπος πού επιλέγει να μείνει και τους ακριβείς λόγους.
Ανέκαθεν με προκαλούσε αυτό το μυστήριο και προσπαθούσα να το κατανοήσω.
Εγώ τους χαρακτηρίζω ελεύθερα πνεύματα, που σπάνε τα δεσμά των επίγειων και των συνηθισμένων, που ανά πάσα ώρα και στιγμή μεταφέρονται με τη σφαίρα της φαντασίας τους σε άλλους κόσμους εξωπραγματικούς, καθαρούς και τακτοποιημένους.
Μη κατανοητούς, αρκετές φορές για τους υπόλοιπους που είναι εγκλωβισμένοι στις παρωπίδες της καθημερινότητάς τους και δεν τολμούν να υπερβούν έστω και για λίγο το κλισέ που τους επιβάλλει η σημερινή κοινωνία που ζουν.
Άνθρωποι ελεύθεροι, με μυαλά απεγκλωβισμένα από την επιβαλλόμενη στερεότυπη καθημερινότητα που κάποιοι έχουν ως καθολικό πρότυπο.
Άνθρωποι που δε χωρούν σε καλούπια. Που οι απαντήσεις τους ποτέ δεν περιορίζονται μέσα στα προβλεπόμενα και στα αναμενόμενα όρια.
Ξεφεύγουν από την καθημερινότητα μαζί με τα μυαλά τους, ταξιδεύουν σώμα, πνεύμα και καρδία με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε κόσμους με χαρακτηριστικά ουσιαστικής και πραγματικής ελευθερίας.
Θα τους δεις να είναι λιγάκι αφηρημένοι, θα κατανοήσεις αμέσως τη διαφορετικότητά τους μόλις συναναστραφείς ουσιαστικά μαζί τους.
Γεννήθηκαν για να ξεχωρίζουν.
Αλλά όχι, μη φανταστείς ότι θα σου πλασαριστούν για τίποτα επαναστάτες και θα σηκώσουν φανταχτερά λάβαρα.
Είναι απλοί και αγνοί, δεν έχουν ανάγκη τη φιγούρα.
Αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη αδυναμία που και αυτοί έχουν και φιλιώνουν μαζί της.
Πολλές φορές την κουβαλούν πάνω τους φορεμένη ως ευγένεια και φινέτσα. Δεν επικεντρώνονται στην εξωτερική τους εμφάνιση. Δουλεύουν και παλεύουν καθημερινά με το μέσα τους, εκεί γίνεται ο εμφύλιος πόλεμος. Στο ακατανόητο εσωτερικό τους.
Η ευγένεια και η φινέτσα της ψυχής τούς δίνει μια νέα διάσταση στην έννοια της ελευθερίας τους.
Δεν έχουν κόμπλεξ κατωτερότητας, δεν έχουν ανάγκη να προσβάλουν ποτέ, δεν τους ενδιαφέρει να επιβληθούν μέσω της παρατεταμένης προσβολής που έγινε πλέον η καινούργια μάστιγα της εποχής.
Είπαμε, είναι ουσιαστικά ελεύθεροι άνθρωποι δεν πολιορκούνται.
Αν όμως σταθείς τυχερός στη ζωή σου και καταφέρεις να πολιορκήσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, θα σε εθίσει στη δική τους μορφή ελευθερίας. Και πίστεψέ με, δε θα επιστρέψεις ποτέ στη στενή ελευθερία της καθημερινότητας των υπολοίπων, που προσπαθούν να σου επιβάλλουν.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
