Συγχώρα με, Θεέ μου,
που δεν αφέθηκα να γίνω βορράς για τα θηρία που ολημερίς τριγύρναγαν ζητώντας ακόρεστα να χορτάσουν την πείνα τους με μένα.
Που δεν παρέδωσα τη σάρκα μου προς ακόνισμα των οδόντων τους.
Που δεν παρέδωσα το αίμα μου προς ανακούφιση των διψώντων.
Συγχώρα με, Θεέ μου.
Που δεν άφησα να μου κάνουν ό,τι έκαναν στον Υιό σου.
Που αρνήθηκα να γίνω ομοίωμά Του.
Δίχως χέρια για ν’ αγκαλιάζω.
Δίχως πόδια για να στέκομαι και να παραστέκομαι.
Και με μια καρδιά σαρανταπληγιασμένη και πιο βασανισμένη απ’ το ξεσκισμένο σώμα Του.
Συγχώρα με, Θεέ μου, που δε με εγκαταλείπω.
Ελένη Καρβουνάρη
