Οι περίεργοι άνθρωποι περίεργα αγαπούν
Σαλτιμπάγκους ψυχών εγώ τους αποκαλώ.
Ανθρωπάκια που περιφέρονται σε ρόλο Καραγκιόζη, από εδώ και από εκεί, δίχως να καταλαβαίνουν ουσιαστικά την ανύπαρκτη δύναμή τους.
Προσπαθούν με χίλιους διαφορετικούς τρόπους να μας πείσουν για το πόσο σπουδαίοι είναι, πόσο έξυπνοι, πανούργοι, μοναδικοί και ξεχωριστοί – επιδεικνύοντας τα ανόητα και ακατανόητα προσόντα τους.
Φθονούν απεριόριστα και κρυφά, χωρίς να νιώθουν τίποτα και ευθυμούν όταν καταστρέφουν ανθρώπους γύρω τους. Λες και η καταστροφή που προκαλούν τους τρέφει την ψυχή.
Αλλά μονάχα αυτό ξέρουν να κάνουν. Όλα νομίζουν ότι είναι τέλεια και πως τίποτα δεν εκκρεμεί εναντίον τους.
Δεν ανήκουν στους ασυνήθιστους, σε αυτούς που σπανίζουν και επιβιώνουν από τον πόνο των άλλων. Μα οι ποινές τους είναι τόσο κοντά και όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν εκείνη την συμπαντική δικαιοσύνη όλα θα είναι αλλιώς.
Όλα θα πάρουν το δρόμο τους τη στιγμή που πρέπει και θα δικαιωθούν όσοι αδικήθηκαν.
Για αυτό σου λέω, μην ασχολείσαι καθόλου με αυτούς.
Στους άλλους δώσε την απαραίτητη σημασία, τους φαινομενικά περίεργους, τους παράξενους, που έχουν βλέμμα βαθύ και τίμιο.
Αυτοί που σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι συναισθηματικά δύσκαμπτοι.
Πάντα αυτούς λάτρευα και αγαπούσα.
Αυτούς με τους απαλούς, βελούδινους τρόπους.
Είναι μοναδικά απρόβλεπτοι σε όλα τους. Οι εκπλήξεις τους ποτέ δε σου μαυρίζουν την ψυχή.
Δεν είναι με το μαχαίρι στο χέρι, δεν αντέχουν να σε δουν να καταρρέεις και να πληγώνεσαι εξαιτίας τους.
Είναι ικανοί από το πουθενά να δημιουργήσουν τρυφερές ιστορίες αγάπης.
Την αγάπη τη φυλούν μέσα τους καλά, την προσφέρουν απλόχερα, μα δεν τη σπαταλούν από εδώ και από εκεί.
Δεν την τσιγκουνεύονται, επιθυμούν να τη μοιράζονται, γιατί κατανοούν πως είναι να έχεις έλλειψη από αυτά τα συναισθήματα.
Δε λογαριάζουν να πάρουν, μονάχα δίνουν απλόχερα και γενναιόδωρα.
Οι κουβέντες τους αποπνέουν ηρεμία και δύναμη.
Έχουν βλέμμα παράξενα όμορφο και αν τους παρατηρήσεις θα καταλάβεις πως οδηγός της ζωής τους είναι η ελπίδα.
Δεν ασχολούνται με βρώμικες, μαύρες ψυχές.
Δε ρίχνουν βλέμμα σε αυτούς όλους που έντεχνα κλαίγονται για συναισθηματικά κενά που οι ίδιοι δημιούργησαν με τη συμπεριφορά τους.
Κοιτούν μονάχα μακριά και επιθυμούν μονάχα να γιατρεύουν πληγές και αν δεν τα καταφέρνουν αποχωρούν διακριτικά, χωρίς να γίνονται βάρος σε κανέναν.
Οι περίεργοι άνθρωποι θα σε αγαπήσουν μοναδικά και περίεργα θα σ’ το εκφράσουν.
Δεν είναι μονότονοι, εξαντλούν τη φαντασία τους.
Δε λογαριάζουν τον εαυτό τους, τον αφήνουν πάντα σε δεύτερη μοίρα, αλλά τον αγαπούν και τον φροντίζουν χωρίς ίχνος εγωισμού και ναρκισσισμού.
Οι περίεργοι άνθρωποι θα σε αγαπήσουν για πολλούς μη οφθαλμοφανείς λόγους, μα ποτέ δε θα σε αγαπήσουν από περιέργεια.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
