Άνθρωποι στην ομίχλη
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κυκλοφορούν γύρω μας και μοιάζουν φαντάσματα στην ομίχλη. Περπατούν σαν τις σκιές, αόρατοι από τους πολλούς, γίνονται όμως ορατοί σε όσους βλέπουν με την ψυχή. Θα τους συναντήσετε τις γιορτινές ημέρες να τριγυρίζουν συνήθως στα στενά σοκάκια της πόλης, ίσως και σε κάποιες πλατείες, μακριά από κάθε πολύβουη περιοχή, μακριά από τα φώτα και τις βιτρίνες των καταστημάτων που λάμπουν ελκυστικές, διακοσμημένες με τα στολίδια και τα δώρα των ημερών…
Περπατούν μόνοι, με το κεφάλι σκυφτό συνήθως, με βλέμμα αδιάφορο για ό,τι τους περιβάλλει. Μοιάζουν απόμακροι, ίσως και αγενείς για κάποιους, που περνώντας βιαστικά για να προλάβουν τις δουλειές τους σκοντάφτουν δίπλα τους και εκείνοι παγεροί θαρρείς, συνεχίζουν το δρόμο τους ποιος ξέρει για «πού».
Κάποιες στιγμές σταματούν σε κάποια σημεία, αφουγκράζονται το ρυθμό και την ενέργεια των ημερών, αλλά συνεχίζουν την πορεία τους, ίσως παρακάτω, σε κάποιους πλανόδιους μουσικούς του δρόμου που θα συναντήσουν, να κοντοσταθούν… Κάτι σαλεύει μέσα τους, η μελωδία της μουσικής μιλά λίγο τρυφερά στην ψυχή τους. Μοιάζουν για λίγο να συμμετέχουν σε αυτό που μεταφέρει ο ήχος της, όμως η σιωπή της ψυχής τους ξεπερνά και αυτό το σημείο. Συνεχίζουν το δρόμο τους με τη γνωστή έκφραση της αδιαφορίας στο πρόσωπό τους…
Αυτούς τους ανθρώπους που περπατούν σαν τις σκιές ανάμεσά σας, μη τους πληγώνετε, μη τους περιφρονείτε… Τους ανθρώπους που έχουν πονέσει να τους αφήνετε να μιλούν όταν το χρειάζονται, ας μη συμφωνείτε μαζί τους. Ας έχουν λάθος, ας βλέπουν όπως εκείνοι νομίζουν ό,τι τους πλήγωσε. Αφήστε τους, δεν πειράζει να μένετε λίγο σιωπηλοί κοντά τους. Θα καταλάβουν με τον καιρό, θα αξιολογήσουν τότε ό,τι πρέπει να αξιολογηθεί. Αυτούς τους ανθρώπους, απλά αγκαλιάστε τους! Μια αγκαλιά είναι παρηγοριά, είναι φάρμακο ψυχής, Είναι ελπίδα που θα τους κάνει να μαλακώσουν αν σκλήρυναν, αν πλήγωσαν και εκείνοι κάποιους άλλους. Μια αγκαλιά είναι πιο σημαντική από τις συμβουλές σας. Τι νόημα έχει να μιλάτε με λογική και επιχειρήματα σε αυτούς που πονά η καρδιά τους; Λίγη “ζεστασιά” παρέα με τη σιωπή σας θα τους απαλύνει ό,τι τους βαραίνει ψυχικά και πού ξέρετε; Μπορεί αυτό να τους ελευθερώσει τελικά πιο εύκολα από τις συμβουλές και τις υποδείξεις σας.
Μαριάνθη
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
