Διαβάζοντας το βιβλίο της καρδιάς σου

Όχι, καρδούλα μου. Δε θα σου απολογηθω για όλες εκείνες τις στιγμές που ήμουν δίπλα σου ψυχή και σώμα. Γνωρίζεις και γνωρίζω. Θα σου απολογηθω για όλες εκείνες τις στιγμές που δεν ήμουν δίπλα σου ως παρουσία. Για όλα εκείνα τα αμέτρητα βραδιά που ερχόμουν αθέατος κοντά σου για να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά. Για όλα εκείνα τα βράδια που βρισκόμουν αθέατος δίπλα σου. Που έκανα το στήθος μου μαξιλάρι και την αγκαλιά σκέπασμά σου. Έμενα εκεί όλο το βράδυ να σε κοιτάζω. Να διώχνω τους εφιάλτες σου. Δεν ανατριχιαζες όταν κρύωνες την ώρα που κοιμόσουν; Ηταν ο δείκτης μου που κυλούσε αργά στη ραχοκοκαλιά σου κι έβλεπα τις γκριμάτσες σου όταν σε φιλούσα για να φύγω.

Κι όταν εκλαιγές, ήμουν η φωνή μέσα σου που σ’ έλεγα “είμαστε μαζι, μην τα παρατάς, σ αγαπάω”. Πολέμησα για να τα ξεπεράσουμε όλα. Νύχτα μέρα… Για μια στιγμή… “Μάζευα” την απόσταση για να σε δω. Καθε μέρα, κάθε βράδυ. Άλλοτε γινόμουν κομμάτι της σκιάς σου, άλλοτε άφηνα τα χνάρια μου για να τα βρεις και να γυρίσεις ασφαλής στο σπίτι σου.

Παντου και πάντα δίπλα σου κι ας μην το κατάλαβαινες. Έπινες τη μορφή μου στο ποτό σου κι εγώ μπήκα μέσα σου. Μεθουσα το κορμί σου μέχρι που το κατέλαβα. Περπάτησα πολύ μέσα σου, μέχρι που μπήκα στην αίθουσα των μυστικών σου. Εκεινα τα δύο βιβλία το ένα δίπλα στο άλλο… το ένα με τις αναμνήσεις, το άλλο της καρδιάς. Άνοιξα και τα δύο ταυτόχρονα. Αναμνησεις από παιδί… εσύ με τ’ αδέρφια σου στην αντίστοιχη σελίδα της καρδιάς. Αγάπη, τα σχολικά σου χρόνια, η πενταήμερή σου. Ενθουσιασμός, o πρώτος σου έρωτας… Ποσα έγραψες σε εκείνη την σελίδα…

Γύριζα σελίδες, τόσες αναμνήσεις, τόσα συναισθήματα. Γυρισα την τελευταία σελίδα. Η φωτογραφία μου στις αναμνήσεις και στο βιβλίο της καρδιάς η σελίδα κενή. Κι εγώ πουθενα. Ήμουν ήδη ανάμνηση στο δικό σου παρόν. Αχ! τι κρίμα, και ήθελα να ζήσω τόσο πολύ… Ξανακανες παρόν τους δράκους της ζωής σου κι εμένα μ’ έριξες στο κενό του παρελθοντος.

Δε θα σου πω πώς ένιωσα. Νομίζω είναι περιττό. Αθόρυβα, να μην ενοχλήσω, γύρισα τις επόμενες κενές σελίδες. Δύο βήματα προς τα πίσω και αποχώρησα. Δε χωρούσε η μορφή μου στο καθρεφτάκι του δικού σου εγώ. Μαλλον ήταν ακριβό το μελάνι στη δική μου σελίδα. Μην ψάξεις να με βρεις. Αληθεια σου το λέω. Αφού δεν υπάρχω μέσα σου δεν υπάρχω πουθενά. Έφυγα οριστικά γιατί απέτυχα να μαλακώσω μια καρδιά σαν τη δική σου. Εφυγα γιατί απέτυχα να γίνω η πνοή σου. Δε θα σου θυμώσω, γιατί ακόμη και σαν ανάμνηση θέλω να με θυμάσαι σαν κάτι καλό.

Φεύγοντας, σου άφησα δίπλα στα βιβλία τη ματωμένη μου καρδιά. Ελπίζω το αίμα της να είναι αρκετό μελάνι για τις επόμενες σελίδες. Κράτησέ την, δε θα την χρειαστώ. Να προσέχεις, μικρή μου. Σ’ αγαπώ, καλή τύχη.