Αυτός ο χειμώνας πότε θα φύγει;

Όχι ότι έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, έτσι, κουβέντα να γίνεται…

Βασικά μου φαίνεται ότι κρατάει αιώνες. Κάνει κρύο τσουχτερό. Αλλά δε χιονίζει. Αν έριχνε έστω και λίγο χιόνι θα γινόμασταν πάλι παιδιά. Θα βγαίναμε στους δρόμους και θα παίζαμε χιονοπόλεμο. Δυστυχώς όμως δε χιονίζει.

Ο ήλιος από την άλλη, προσπαθεί να γίνει πρωταγωνιστής. Τον θαυμάζω πολύ. Πώς μπορεί και έχει την ικανότητα να παλεύει με τα σύννεφα και να εξουσιάζει… Και βγαίνω από το σπίτι, κάθε πρωί, και τον κοιτώ και μου γαργαλά τη μύτη. Και φυσικά φτερνίζομαι. Πολύ μου αρέσει αυτό.

Οι βροχές έκαναν και αυτές ένα γκεστ. Οι δρόμοι πλημύρισαν. Τα δέντρα ποτίστηκαν. Τα λουλούδια άνθισαν. Και κάπου εδώ το δελτίο καιρού τελειώνει. Έτσι είναι ο φετινός Φλεβάρης. Αλλοπρόσαλλος. Με τα πάνω του και με τα κάτω του. Με χρυσές βροχές και με όμορφες λιακάδες. Με δυνατά κρύα και εμείς – μη έχοντας άλλη επιλογή – χωμένοι κάτω από τις κουβέρτες αγκαλιά με ένα καλό βιβλίο…

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης