Ζωή Παπατζίκου

Σήμερα, 27 Απριλίου 1941, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Αθήνα. Ο αέρας που αναπνέω καταδυναστεύτηκε από ξένη κυριαρχία. Η εθνική μας ελευθερία οδεύει προς το...

  Η κυρία του οίκου, ανέκαθεν καταδικασμένη δούλα της σκόνης, στέκει αγέρωχη στη μέση του σαλονιού. Αναποφάσιστη για το ποιες δουλειές προηγούνται· κάθε πρωινό και...

Το τέλος μιας ημέρας υποδέχεται το ηλιοβασίλεμα μέσα σε μια μαγική σιωπή μεγαλειώδους εναλλαγής. Ένα φεγγάρι ολόγιομο σκορπάει μια λάμψη ασημένια στην πλάση, στην καρδιά...

Εσείς, άνθρωποι όλου του κόσμου. Προσπαθείτε να ανταπεξέλθετε στης ζωής σας τις ανελέητες προκλήσεις. Μη έχοντας κουράγιο και αντοχές πολλών ειδών, υποκύπτετε στις επιταγές της...

  Δεν έχει σημασία, αν εργάζομαι ή όχι. Αν είμαι μικρή ή μεγάλη στα χρόνια. Αν γέννησα ή υιοθέτησα. Δεν έχει καμία σημασία, αν είμαι...

  “ Η σκέψη και η γραφή μοιάζουν με άγουρο φρούτο. Κάθε ξαναζέσταμα της καινούργιας ημέρας ωριμάζουν κι άλλο, όμως δεν καταφέρνουν ποτέ να παλιώσουν...

Κύκλος με βέλος το υπάρχον σου. Ανοδική η πορεία σου. Εξουσιάζεις τη ζωή, άρχεις τη δημιουργία, διευθύνεις την εξέλιξη, κατευθύνεις τη ροή του κόσμου. Σπέρνεις...

Παρασκευή. Ημέρα λαϊκής στη γειτονιά. Πηγαίνω για τα ψώνια της εβδομάδας. Χαζεύω τους πάγκους. Παρατηρώ τα προϊόντα. Ερευνώ τις τιμές. Επιλέγω πότε από γνώριμους και...

Πόσα χωρούν τα μάτια; Βλέπω το θάνατό σου, τον αφανισμό σου. Η κεφαλή σου επί πίνακι μέσα σ’ έναν πόλεμο ακήρυχτο, ύπουλο, ξαφνικό και τελεσίδικο....

Κατά κόσμον υπαρκτοί. Μες στον κόσμο φανεροί. Οι καλοί. Οι κακοί. Οι αδιάφοροι. Οι βαλτοί.  Βουτηγμένοι στον ανθρωπισμο της απανθρωπιας τους οι τέσσερις κατηγορίες τους...

Υψώστε στον αέρα τα ποτήρια. Κάντε πρόποση στο ιερό και άπιαστο όνομά της. Αφήστε να κυλήσει το αλκοόλ μέσα στο αίμα, να ζαλίσει, να παρασύρει,...

Σήμερα γιορτάζουν οι μάσκες που ζουν αιώνες τώρα. Παίρνουν ζωή σε κάθε τους ενσάρκωση. Διηγούνται γλυκές ιστορίες και πικρές αλήθειες. Σήμερα γιορτάζουν οι μάσκες. Όχι...

Ημέρα χαρμόσυνης είδησης στην Παναγία για τον ερχομό του Χριστού. Ημέρα άνοιξης και ανθισμένων δέντρων. Ημέρα αναγέννησης και ανθίσματος αποφάσεων. Ημέρα μνήμης. Ημέρα τιμής. Ημέρα...

Βασίλισσα. Άρχει του βασιλείου της. Με δόλια μέσα η κατάκτηση της κορώνας της. Η αναλλοίωτη εικόνα της˙ διακαής πόθος επικράτησής της. Υπό την κυριαρχία και...

Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας. Ένα κενό απύθμενο που βυθίζει. Καταπίνει θύματα χωρίς έλεος. Πόλεμος εν καιρώ ειρήνης. Τα κάστρα πέφτουν εκ των...

– “Θέλετε καστανή ή λευκή ζάχαρη στον καφέ σας κυρία;”, ρώτησε με στωϊκή ευγένεια την πελάτισσα, ο Κοσμάς. Από το πρωί, ούτε και ξέρει πόσους...

Μη γεμίζεις τη ματιά σου με αυτά τα ανάμεικτα άτομα που σκέφτονταν πάντα την πάρτη τους. Τη βόλεψή τους. Τη βολή τους. Την άνεσή τους....

Για όλα όσα συγκαλύφθηκαν τότε. Υπήρξαν εκείνοι οι εντεταλμένοι αστυνομικοί που μεταμφιέστηκαν σε γιατρούς φορώντας το λευκό της ελπίδας και μπήκαν μετά την εισβολή του...

Υπεκφεύγω. Φυγοπονώ. Επιδερμώ. Γυρίζω περιμετρικά έξω από τις παγίδες. “Έχω το νου μου”, λέω συνεχώς. Πώς έγιναν τότε, τέτοιες ανοιχτές πληγές; Είναι οι νύχτες βαθιές...

Ά-λφα. Πρώτο γράμμα της αλφαβήτου, κυρίαρχο σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Δυνατό, εύηχο, γεμάτο πολλά νοήματα αλλά και ανομήματα. Γεμίζει τις λέξεις με...

Καλύτερα έτσι. Πού να διαλέγεις μονή πλευρά τώρα… Άσε που δε ζεις μέσα στη δίνη της μονοτονίας. Τώρα που στέγνωσε η πηγή της αγάπης και...

Στο δρόμο της ζωής σου, μην ξεχάσεις τις ρίζες σου. Να μαθαίνεις γεγονότα και συμβάντα. Δε φανερώνει ο ουρανός τον πόνο των έγκατων της γης....

Στην άλλη άκρη της εικονικής, θα περιμένω. Να δω για λίγο τη μορφή σου, θ’ ανασαίνω. Κι όταν μου πεις, “πρέπει να κλείσω”, ν’ αναμένω....

Ναι, είναι αλήθεια. Πολλές φορές, τα τέρατα φοράνε ανθρώπινη μάσκα. Κρύβονται από τον κόσμο και αποκρύπτουν επιτυχώς τις εμετικές πομπές τους που δεν χωράει και...