Ζωή Παπατζίκου

Κοιμούνται άραγε οι επιθυμίες; Νομίζω πως ναι. Σ’ έναν ύπνο βαθύ -σχεδόν σε λήθαργο – οι πιο βαθιές επιθυμίες μετατρέπονται σε μυστικά, κρυμμένα σε αζήτητες...

Ντύνω τη γύμνια μου με ρούχα γεναμένα από σκέψεις δικές σου… Είναι σκισμένες, πολυκαιρισμένες όμως επιμένω να τις φοράω. Με διαπερνάει το κρύο τον χειμώνα,...

Ένας πρίγκιπας τα είχε όλα αλλά δεν είχε τίποτα. Τον έλουζε το φως αλλά κατοικούσε στο σκοτάδι. Ζούσε την ημέρα και τη νύχτα πέθαινε. Ανάσαινε...

Σε περίμενα με έκδηλη ανυπομονησία και ακράτητη υπομονή. Φορώντας τα ρούχα της γιορτινής διάθεσης και της ξεχωριστής περίστασης. Μια διαφορετική βόλτα ξεκινά για εμάς λοιπόν....

Φωτιές που ξεσπούν ταυτόχρονα και δεν οφείλονται επ’ ουδενί σε ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά σε ακραία χωρικά του κόσμου συμφέροντα υποφαινόμενα.Καίγεται σε απευθείας μετάδοση ενεργό...

Μένω εδώ. Εμ- μένω στις σκέψεις αγάπης μου για εμάς. Μην απορείς που με βλέπεις. Δεν θα ήμουν αλλού. Δια- μένω μόνιμα στο κατώφλι σου...

Μιλάς για καθαρούς ανθρώπους, για σταράτα λόγια, για ειλικρινείς προσεγγίσεις. Ξεχνάς φαίνεται πως το ψέμα σου ντύθηκε αλήθεια και μου ζήτησε να το πιστέψω. Να...

Ο δρόμος μακρινός, όμως μοιάζει με μονοπάτι γεμάτο λουλούδια. Είναι οι σκέψεις μου που ανθίζουν στη προσμονή της δικής μας στιγμής. Επιτέλους μαζί. Η απόσταση...

Βρίσκεσαι τόσο μακριά. Με δυσκολία σε διακρίνω. Σαν φιγούρα ζωγραφισμένη. Ένα άτσαλο, ακαθόριστο, απροσδιόριστο ολόγραμμά σου. Μάταια παλεύω να δω αν διαφαίνεται κάτι έντονο από...

Απ’ αρχής κόσμου, σε μια καθ’ όλα ανδροκρατούμενη κοινωνία, η γυναίκα πάντα θεωρείτο υποβιβασμένη, υποτιμημένη, υποχείριο, υπόδουλη, ένα καταδικασμένο υποζύγιο χωρίς ενεργό ρόλο, ισχυρή ύπαρξη,...

Κι εγώ εδώ. Μακριά σου… Κι όμως ακόμη σε κυνηγάω. Τρέχω να πιάσω τις σκέψεις σου. Να μη μπορούν να μου κρυφτούν. Αρκετά φόρεσαν τη...

  Δύσκολη και αυτή η ημέρα στο ξεκίνημά της. Με ψυχή βαριά σαν άγκυρα καθηλωμένη στο βυθό μου. Η ίδια αίσθηση και σήμερα, κάθεται σαν...

  Το κρυφτό που παίζουν τα παιδιά, είναι παιχνίδι χαράς. Κρύβονται για να βρεθούν, θυμώνουν, χαίρονται, ζουν για τη στιγμή και θυμούνται. Το κρυφτό που...

Τι συμβαίνει μ’ εκείνους τους ανθρώπους που πατούν με πυρωμένα πόδια πάνω σε παγωμένο δρόμο; Που όσο αγγίζουν την πληρότητα, το κενό τους μοιάζει απύθμενο;...

Όλα τελούν υπό καθεστώς  κατάλυσης… Για ποια δημοκρατία των αισθήσεων μιλάμε; Για ποιο πολίτευμα συναισθήματος να διαξιφιστούν οι καρδιές μας; Για ποια αισθηματική πεποίθηση να...

  Αδημονείς  για  τη  στιγμή  που  θα  κρατάς  στα χέρια  σου  εκείνο  που   λαχταράς. Πέφτεις  επάνω  του  με  άκρατο  πόθο, βουτάει  μέσα  σου  με  αλόγιστη...

” – Πάλι το ίδιο όνειρο κι απόψε” ψέλλισε κάθιδρη η Μαρία. Τέλη Αυγούστου με πολλή ζέστη, όμως  ο ιδρώτας είχε επέλθει από του εφιάλτη...

   Του άπιστου Θωμά σήμερα. Γιορτάζει η πίστη αλλά θίγεται η απιστία. Δεν πιστεύουμε στα θαύματα, στον ίδιο μας τον εαυτό, στις σχέσεις μας  με...

Όλα έτσι έπρεπε να γίνουν. Κι εγώ άκουσα  το κλάμα σου, ένιωσα τον θρήνο σου. Αισθάνθηκα  την  απόγνωσή σου, εισέπραξα την αναγνώρισή σου, καλωσόρισα τη...

Με υποδέχτηκες μετά βαΐων και κλάδων. Ζητωκραύγαζαν τα έκδηλα συναισθήματά σου. Αλαλαγμοί χαράς κι ενθουσιασμού στον ερχομό μου. Με συνεπήρε η δική σου ολόθερμη υποδοχή...

  Ο  πόλεμος από μόνος του είναι αποτρόπαια λέξη, ανίερη, στυγνή, δίχως προβλέψιμη και ανώδυνη κατάληξη. Η αγάπη από την άλλη, όσο κι  αν φαντάζει...

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε δυο κόσμους παράλληλους. Ο ένας είναι για να ζει το σώμα τους και ο άλλος για ν’ αναπνέει το πνεύμα...