Ζωή Παπατζίκου

Μόνο να σε κοιτώ. Να στέκομαι παράμερα και διακριτικά να σε κοιτάζω. Να κρύβω τη λαχτάρα σε φευγαλέες ματιές. Να φιλώ τα μάτια σου σε...

Τέσσερα ” Σ’ αγαπώ ” ειπωμένα σε χορό επάνω και μελωδίες αισθαντικές. Ένα του, για κάθε δεκαήμερο νηστείας της απουσίας της παρουσίας, της αποχής από...

Κοίτα πως ξεγυμνώθηκαν οι λέξεις μου προσδοκώντας – εν καιρώ χειμώνα- το πολυπόθητο καλοκαίρι σου. Τρέμουν τα φωνήεντα στην εναπομείνουσα και αποκλειστική ιδέα της θωριάς...

Σ’ ένα κρεββάτι πόνου και λύπης, να θυμάται ο άρρωστος Νώντας το νέο και ακμαίο εαυτό του, δίπλα στη μοναδική γυναίκα που ένιωσε ποτέ ξεχωριστός...

Άνθρωποι υπάρχουν ανάμεσά μας που έδωσαν μάχη για να κρατηθούν στη ζωή. Σε οποιαδήποτε ηλικία μες στον χρόνο τους και με οποιονδήποτε τρόπο επέλεξε η...

Μη χτυπάς άλλο τούτη τη γυναίκα. Άνδρας δεν λογίζεσαι με τη δύναμη των μυών αλλά μ’εκείνη της καρδιάς. Χάδια να γίνουν τ’ αλύπητα ράπισματά σου....

Βάλε τα παπούτσια μου και βάδισε. Περπάτησε στον δρόμο μου. Συνάντησε τα τοπία μου, τα μέρη μου, τους ανθρώπους μου. Ζήσε εξ’ αρχής την ιστορία...

Σε μια φυλακή αλυσοδεμένη η σκέψη της απόδρασης. Ο φόβος και ο πόνος κρατούν τα σιδερένια, πελώρια και βαριά κλειδιά της μονάκριβης ελευθερίας. Βαρύτατη η...

Δεν θες να σου ζητάω – παρακαλώντας- ψήγματα δικής σου τρυφερότητας επάνω στη στιγμή μας. Φαντάσου όμως να τολμούσες κι εσύ να δεις τον εαυτό...

Κάποιος είπε: ” Ν’ αγαπάμε περισσότερο μέχρι να μην πονάει άλλο πια.” Κι όμως, πάντα πονάει. Και θα συνεχίσει να πονάει με τρόπο βασανιστικά σιωπηλό…...

Κοιμούνται άραγε οι επιθυμίες; Νομίζω πως ναι. Σ’ έναν ύπνο βαθύ -σχεδόν σε λήθαργο – οι πιο βαθιές επιθυμίες μετατρέπονται σε μυστικά, κρυμμένα σε αζήτητες...

Ντύνω τη γύμνια μου με ρούχα γεναμένα από σκέψεις δικές σου… Είναι σκισμένες, πολυκαιρισμένες όμως επιμένω να τις φοράω. Με διαπερνάει το κρύο τον χειμώνα,...

Ένας πρίγκιπας τα είχε όλα αλλά δεν είχε τίποτα. Τον έλουζε το φως αλλά κατοικούσε στο σκοτάδι. Ζούσε την ημέρα και τη νύχτα πέθαινε. Ανάσαινε...

Σε περίμενα με έκδηλη ανυπομονησία και ακράτητη υπομονή. Φορώντας τα ρούχα της γιορτινής διάθεσης και της ξεχωριστής περίστασης. Μια διαφορετική βόλτα ξεκινά για εμάς λοιπόν....

Φωτιές που ξεσπούν ταυτόχρονα και δεν οφείλονται επ’ ουδενί σε ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά σε ακραία χωρικά του κόσμου συμφέροντα υποφαινόμενα.Καίγεται σε απευθείας μετάδοση ενεργό...

Μένω εδώ. Εμ- μένω στις σκέψεις αγάπης μου για εμάς. Μην απορείς που με βλέπεις. Δεν θα ήμουν αλλού. Δια- μένω μόνιμα στο κατώφλι σου...

Μιλάς για καθαρούς ανθρώπους, για σταράτα λόγια, για ειλικρινείς προσεγγίσεις. Ξεχνάς φαίνεται πως το ψέμα σου ντύθηκε αλήθεια και μου ζήτησε να το πιστέψω. Να...

Ο δρόμος μακρινός, όμως μοιάζει με μονοπάτι γεμάτο λουλούδια. Είναι οι σκέψεις μου που ανθίζουν στη προσμονή της δικής μας στιγμής. Επιτέλους μαζί. Η απόσταση...

Βρίσκεσαι τόσο μακριά. Με δυσκολία σε διακρίνω. Σαν φιγούρα ζωγραφισμένη. Ένα άτσαλο, ακαθόριστο, απροσδιόριστο ολόγραμμά σου. Μάταια παλεύω να δω αν διαφαίνεται κάτι έντονο από...

Απ’ αρχής κόσμου, σε μια καθ’ όλα ανδροκρατούμενη κοινωνία, η γυναίκα πάντα θεωρείτο υποβιβασμένη, υποτιμημένη, υποχείριο, υπόδουλη, ένα καταδικασμένο υποζύγιο χωρίς ενεργό ρόλο, ισχυρή ύπαρξη,...

Κι εγώ εδώ. Μακριά σου… Κι όμως ακόμη σε κυνηγάω. Τρέχω να πιάσω τις σκέψεις σου. Να μη μπορούν να μου κρυφτούν. Αρκετά φόρεσαν τη...

  Δύσκολη και αυτή η ημέρα στο ξεκίνημά της. Με ψυχή βαριά σαν άγκυρα καθηλωμένη στο βυθό μου. Η ίδια αίσθηση και σήμερα, κάθεται σαν...