Καλή τύχη κ.Γκόρσκι και η σημασία των υποσχέσεων
Μια ζεστή μέρα του Ιουλίου η ανθρωπότητα ήταν στημένη μπροστά σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Η πρώτη προσελήνωση λάμβανε χώρα. Ρίγη και συγκίνηση ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα από το κέντρο της ΝΑSA στο Χιούστον ως την πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη που έφταναν τα νεα. Γεμάτη προσμονή η ανθρωπότητα περίμενε να ακούσει τα πρώτα λόγια του Νηλ Άρμστρονγκ, του αστροναύτη που θα πάταγε πρώτος στην επιφάνεια της τραγουδισμένης Σελήνης. Τα πρώτα λόγια είναι γνωστά σε όλους. «Ένα μικρό βήμα για μένα, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα». Η επόμενη όμως κουβέντα του ήταν δυσνόητη. «Καλή τύχη κ.Γκόρσκι».
Η ΝΑSA άρχισε τις έρευνες ποιος διάολο ήταν ο Γκόρσκι και οι δημοσιογράφοι για 26 χρόνια έκαναν την ίδια ερώτηση στον Άρμστρονγκ, ο οποίος μειδιώντας κάθε φορά αρνιόταν να την απαντήσει. Ποιος ήταν ο Γκόρσκι και γιατί του ευχήθηκε ο Άρμστρονγκ; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο Άρμστρονγκ έναν Ιούλη του 1995. Το 1938 όταν ήταν πιτσιρίκι στο πατρικό του σπίτι έπαιζε με τον αδελφό του μπέηζμπολ. Η μπάλα σε ένα χτύπημα πήρε ύψος και κατέληξε στην αυλή των γειτόνων. Του ζευγαριού Γκόρσκυ. Καθώς πήγε να την πάρει κάτω από το ανοιχτό παράθυρο της κρεββατοκάμαράς τους άκουσε την κυρία Γκόρσκυ να λέει εκνευρισμένα στον άντρα της, «στοματικό σέξ! Θέλεις στοματικό σέξ;» Καθώς είδε τον πιτσιρικά, συνέχισε, “θα έχεις στοματικό σεξ. Ξέρεις πότε; Όταν αυτό το πιτσιρίκι πάει στο φεγγάρι!»
Φαντάζομαι ότι ο κ.Γκόρσκυ θα πανηγύρισε διπλά εκείνη την προσελήνωση. Ωραία ιστορία, δεν συμφωνείτε; Κρίμα που είναι ένας αστικός μύθος. Ξέρετε τι άλλο είναι αστικός μύθος; Οι υποσχέσεις που όντως εκπληρώνονται. Για σκεφτείτε λίγο. Πόσες υποσχέσεις που ακούσατε και δώσατε εκπληρώθηκαν; Πολλές είπατε; Συγχαρητήρια, είστε στατιστικό σφάλμα, συνεχίστε την ευτυχισμένη ζωή σας και αφήστε αυτό το άρθρο σε αυτό το σημείο. Δεν σας αφορά. Συνεχίζουμε οι υπόλοιποι.
Έχουν καταλήξει οι υποσχέσεις να είναι έπεα πτερέοντα. Λέξεις πετούμενες, ανάλαφρες, χωρίς βάρος. Υποσχόμαστε εύκολα, εκπληρώνουμε δύσκολα. Γιατί άραγε; Μας είναι πιο εύκολο να μην χαλάμε την καρδιά την δικιά μας και του άλλου όταν υποσχόμαστε αβίαστα και πρόχειρα; Προφανώς ισχύει. Υπερεκτιμάμε δυνατότητες μας ή υποεκτιμάμε και παραγνωρίζουμε αντικειμενικές συνθήκες και δυσκολίες; Αναμφίβολα ναι. Σε κάθε περίπτωση είναι εποχή εύκολων υποσχέσεων και λίγων πράξεων.
Μπορεί σκόπιμα να το αγνοούμε αλλά όταν δίνεται μια υπόσχεση, ο συνομιλητής μας αρχίζει να ελπίζει, να προγραμματίζει και να ονειρεύεται. Το να παίζεις με λέξεις και ανθρώπους μπορεί σε κάποιο βαθμό να δικαιολογηθεί και να συγχωρεθεί στη νιότη, αλλά όχι μεγαλώνοντας. Οι λέξεις έχουν βάρος, αντίστοιχο με τον χαρακτήρα και το μυαλό αυτού που τις εκφέρει. Ο νουνεχής και φιλότιμος θα τις εκφέρει προσεκτικά και θα τις υλοποιήσει, εκτός εξαιρετικών περιστάσεων. Αντίστοιχα ο ελαφρόμυαλος και επιπόλαιος θα τις ξεστομίσει στο δευτερόλεπτο και θα τρέχει μέρες μετά να τις μαζέψει. Εν κατακλείδι ας μετρήσουμε προσεκτικά τους εαυτούς μας, τους άλλους και τις λέξεις. Το ζύγιασμα σε αυτή τη ζωη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θέλει τέχνη, υπομονή και γνώση. Καλή μας τύχη λοιπόν.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
